De besprekingen die gaande waren tussen de Stanley Menzo en de SVB hebben schipbreuk geleden en dat is zeer te betreuren. Suriname behoorde eigenlijk een luxeprobleem te hebben wat betreft het aantrekken van een topcoach met een binding en gevoel voor Suriname. Het barst van de topvoetballers van wereldformaat onder de zogenaamde Surinaamse diaspora in Nederland. Een deel van deze topsporters verdienen wereldwijde erkenning en zelfs celebrity’s. Ze hebben ook de hoogste trainingsdiploma’s in de betaalde voetbal. Een aantal van ze heeft grote clubteams al getraind, soms met succes en soms met minder succes. Een groot deel van deze professionals of ex-profs doet ook regelmatig Suriname aan en heeft er familie wonen. Feit is wel dat deze toppers in een zakelijke sportcultuur van Europa is opgevoed en opgegroeid en daarin ook zijn gegroeid en rijk zijn geworden. Deze mannen zijn opgebracht in een zakelijke en professionele omgeving die draait op kennis, discipline en degelijkheid. Alhoewel deze mensen op ons lijken, is er toch een cultuurverschil met bijvoorbeeld de voetballers van Suriname en bestuurders van Suriname en dat zal zorgen voor de nodige bottlenecks. Onze voetballers en bestuurders zijn over het algemeen losbandig en hebben niet de neiging om volgens de regels te spelen. Men legt geen verantwoording af bij zichzelf. Deze zijn zeer wispelturig en er wordt niet gepland. De focus ligt soms op de sport bij geen van de betrokken partijen. Bestuurders zijn bezig met zelfverheerlijking en sommigen met het maken van geld. Trainers denken meestal ook alleen aan geld en de meeste spelers ook. Er zijn zelfs gevallen waarbij spelers zelfs betaald niet bereid zijn om trainingen te bezoeken, maar wel betaald willen worden. De partijen hebben zeer diplomatische woorden gekozen om aan te kondigen dat ze niet meer tot een deal gaan kunnen komen. Uit de woorden blijkt dat Menzo wellicht een financiering wilde ook voor het gezin en kennelijk heeft de SVB dat geld niet. Het is een feit dat onder trainers van buiten, het de Surinaamse voetbalselecties is gelukt om iets verder te komen in kwalificaties. Het verst zou het Surinaamse team ooit zijn gekomen onder de Europese trainer Rob Groener. Er komt meestal een botsing tussen Nederlandse trainers met Surinaamse roots en de amateurcultuur van de betaalde voetballers van Suriname. De eersten zijn niet bereid een concessie te doen, en dat komt deels omdat zij een beetje thuis en in hun eigen land zijn. Trainers die geen Surinaamse roots hebben, vermijden een clash en proberen te functioneren zonder de heersende cultuur drastisch te veranderen. Suriname heeft op dit moment geen topspits in de hoogste divisie, maar er heeft zich wel een jonge generatie aangediend die ruimte heeft om internationaal te groeien. Deze generatie is afkomstig van de U-elftallen van de verschillende clubs die in de jeugdcompetitie van de SVB uitkwamen. Op de Nederlandssprekende Caribische eilanden is bijvoorbeeld Patrick Kluivert als bondscoach ingezet, terwijl Kluivert Surinaamse roots heeft, althans zijn vader. Die was ook een topvoetballer in Suriname. Op het komende WK gaan we weer zien hoeveel topvoetballers met een dubbele nationaliteit zullen spelen voor het land van hun ouders. Een bekend geval nu is van de Nederlandse Marokkanen die voor het Marokkaanse elftal spelen, terwijl ze niet in aanmerking kwamen voor het Nederlands elftal en Nederland zelf helemaal niet op het toernooi aanwezig is. De SVB kan dus geen topcoach met buitenlandse ervaring vinden voor ons nationaal team. We zien wel dat twee projecten door de VSB worden uitgevoerd om het Andre Kamperveenstadion en het Frank Essedstadion te brengen op een zodanig niveau dat internationale wedstrijden kunnen worden gespeeld. De verlichting van het eerste stadion was niet op internationaal niveau. Dus alhoewel vorderingen worden geboekt, is dat niet in voldoende mate om het aangezicht van Suriname te verbeteren. Internationaal voetbal brengt uiteindelijk geld in het laatje op, omdat het land bekend wordt. Suriname moet ernaar streven om op het gebied van voetbal beter te scoren en ooit op een wk aanwezig te zijn. Het is een haalbare kaart als Suriname de spelers met Surinaamse roots inzet, zoals het is gebeurd met handbal. Het land zal veel voordeel hebben aan de participatie van Suriname aan het wk handbal. Precies zo moet de SVB een case kunnen maken voor een totaal andere bondsselectie met overwegend spelers en coaches met buitenlandse ervaring. De valse trots moeten wij opzij zetten en onze familieleden die Surinaams bloed hebben maar cultureel enigszins van ons verschillen vanwege hun opvoeding, wel een eerlijke kans geven om Suriname eens op een wk te laten schitteren. Fifa markeert al in zijn registratie van voetballers de dubbele nationaliteit-optie. De SVB heeft het werk over de dubbele nationaliteit weer helemaal laten liggen.
