Vandaag is het Dag van de Verpleging. Elk jaar wordt deze dag op 12 mei, internationaal gevierd. Het is de geboortedag van Florence Nightingale. Voor degene die niet weten wie deze dame was; Florence was een Britse verpleegster, die als pionier en grondlegster van de moderne verpleging mag worden gezien. Op 12 mei herdenken we niet alleen deze bijzondere vrouw, maar spreken we ook waardering uit naar alle verpleegkundigen en verzorgenden die dagelijks actief zijn in de gezondheidszorg. Wereldwijd en uiteraard ook in ons Suriname.
We staan er lang niet altijd bij stil hoe belangrijk het werk van verpleegkundigen en verzorgers eigenlijk wel is. Natuurlijk zet een ieder zich optimaal in voor zijn of haar werk. Maar er zijn weinig branches waar bevlogenheid en passie zo nadrukkelijk om de hoek komen kijken. Van werknemers in de zorg wordt verwacht dat ze hun ziel en zaligheid in hun beroep steken. Dit alles met een duidelijk doel voor ogen: anderen beter laten functioneren en het verplegen en verzorgen van zieken en hulpbehoevenden.
In deze sector gaan geluk en verdriet hand in hand. Niet alleen fysiek, maar ook psychisch wordt er een zware wissel getrokken op deze beroepsgroep. Dag en nacht staan ze voor hun medemens klaar. Onze verpleegkundigen en verzorgenden moeten roeien met de riemen die er zijn. Door bezuinigingen is het werk er niet lichter op geworden. Daarnaast moeten de verpleegkundigen in de ziekenhuizen te vaak hun reserves aanspreken omdat hun salarissen niet op tijd zijn uitbetaald. Dat zou toch niet zo moeten zijn? Het zijn onstuimige tijden van verandering. Aan onze zorgmedewerkers wordt regelmatig gevraagd om het hoofd koel te houden wanneer andermaal blijkt dat hun salaris nog niet is gestort. Maar is dat fair? Ze hebben net als anderen ook recht om op tijd uitbetaald te worden. Dat moet men zich realiseren. Zorgmedewerkers zijn pas echt daadkrachtig, als zij zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen. Dat lijkt misschien vanzelfsprekend, maar het is goed om op deze dag even extra bewust stil te staan bij het waardevolle werk dat al die hardwerkende zorgmedewerkers iedere dag opnieuw doen. Gaat u maar na wat voor een uitdaging het is om bij alle patiënten op verschillende kamers, het geven van de medicatie en verpleegplannen op de juiste wijze te laten verlopen. Daarbij hebben ze voor elke patiënt een persoonlijke benadering en aandacht. Er wordt van ze verwacht dat ze behalve het Sranangtongo, ook een woordje Sarnami, Javaans en Aukaans kunnen spreken. Ze moeten een onderscheid kunnen maken tussen ernst en onbelangrijke zaken. Ze moeten oog hebben voor detail en de volle dienst, dienen ze alert te zijn. Wanneer op één dag, geluk en intens verdriet elkaar razendsnel afwisselen, wordt er een direct beroep gedaan op hun empatisch vermogen. Ze zorgen voor emotionele stabiliteit. Dit alles is alleen mogelijk met enorme toewijding, vakkennis en fysiek uithoudingsvermogen.
Uitgaande van de liefdevolle zorg die de Surinaamse zorgprofessionals leveren, kan het geen kwaad om tenminste één keer per jaar, stil te staan bij het bewonderingswaardige werk dat deze mensen in de zorg verzetten. Respect voor hen!
LOCOMOTORIUS, sportmedisch trainingscentrum
Wekelijkse rubriek m.b.t. vitaal ouder worden
Adres: Mr. H.J. Heylidystraat nr. 4 te Zorg en Hoop
Tel.: 8502091 / 400452
Website: www.fysiotherapiefitnesssuriname.com
E-mail: [email protected]
John Kiesel en Ricardo Bhola
