Hoe goed je gezondheidszorg ook hebt georganiseerd, perinatale sterfte en neonatale sterfte komt toch wel voor. Het is in dit kader dus belangrijk dat ouders een plek hebben waar ze kunnen gaan en dat er mensen zijn op wie ze kunnen steunen. Jarenlange ervaring wijst uit dat die aandacht ook na de begrafenis voor de ouders heel belangrijk is. Trekker van de werkgroep ‘De Zonnebloemen’, Helen Wesenhagen- Doerga, geeft aan dat die begeleiding overigens ook nooit stopt. Het begint gelijk na het slecht nieuws van de arts/gynaecoloog die zijn diagnose heeft vastgesteld en dit doorgeeft aan de ouders. Meestal is het de moeder die dit alleen aanhoort. Na de schok zit de moeder met het proces hoe zaken verder aan te pakken en hoe met het verlies om te gaan. “Het enige wat steun biedt is de wetenschap dat er iemand is, die het een en ander kan leiden. De werkgroep is op dit gebied multidisciplinair bezig. We geven begeleiding reeds bij de ziekenhuisopname. Elk situatie verschilt en het hangt af van de moeder haar situatie hoe de begeleiding eruitziet. Het meest tragische is wanneer de moeder al heel lang zwanger probeert te raken en steeds miskramen ervaart of steeds verlies van het kind bij de geboorte ervaart. Wij proberen dus begeleiding op maat te geven. We hebben dan een moment in het ziekenhuis dat voordat zij ontslagen wordt, gevraagd wordt hoe het zit met begrafenis, als er meer hulp nodig is, behoefte aan een maatschappelijke werker en het mortuarium personeel wordt dan ingeschakeld om te kijken als zij iets voor de rouwende ouder(s) kunnen betekenen. Ook wordt er informatie gegeven over de doodgeboren baby of een baby die heel jong doodgaat. Meestal is men niet goed genoeg ingelicht hierover. Dit maakt dat de begrafenis goed afgerond wordt”, verklaart Wesenhagen het proces.
Na de begrafenis krijgen de ouders wat ruimte even tot rust komen en wordt er niet gelijk contact opgenomen door het ziekenhuis. Zelden worden er huisbezoeken afgelegd. Er wordt naderhand wel gebeld en een afspraak gemaakt voor een afspraak. De ouders worden soms ook opgevangen tijdens de controle, maar heel vaak wordt een eigen datum vastgeprikt. “We letten vervolgens op hoe de moeder de dood van haar kind heeft ervaren. Hoe gaat het met de gezondheid van de moeder zelf, hoe is haar gesteldheid en als het trauma heel erg groot blijkt, komt de psycholoog in.” Gaat het goed wordt gevraagd als de ouder mee wil doen aan de lotgenotenbijeenkomst. Dat vindt elke tweede vrijdag van de maand plaats. Wij willen niet alleen dat men komt voor de bijeenkomst, waar men niet verplicht is om te praten, maar waar de sfeer alleen al verlichtend kan werken, zegt Wesenhagen.
De werkgroep is niet gespecialiseerd begeleiding aan te bieden aan ouders wiens kinderen op een wat oudere leeftijd zijn gestorven, maar als ouders dat aangeven worden ze wel aangehoord. Ook deze ouders mogen meedoen aan de lotgenotenbijeenkomst. We kunnen alle doelgroepen niet in 1 begeleidingsproces helpen, dus veelal wordt deze groep door een psycholoog begeleid. Hoewel men dit niet heeft bijgehouden, zijn er volgens Wesenhagen veel stil born baby’s geweest in de afgelopen 4 jaar. Bij ons gaat het erom dat elke moeder, die te maken heeft met een misgelopen zwangerschap is een teveel is, aldus de trekker van de groep.
NK
