“Een veilig gevoel op zee onder de vissers heeft nooit bestaan. We hebben nooit het gevoel gehad dat we beschermd werden. Ik wil geen enkele regering bespreken, maar dat veilig gevoel was er gewoon nooit. Vroeger niet en nu ook niet.” Aan het woord is de voorzitter van de Federatie van Surinaamse Agrariërs (FSA), Prahalad Sewdien. Hij is ook jaren actief binnen de visserijsector. Sewdien merkt op dat vooral de kleine boten het meest kwetsbaar zijn en overgeleverd zijn aan de grillen van de zeepiraten. Recent heeft zich dit weer voorgedaan op zee. Er worden 16 vissers vermist. Ondertussen zijn enkele lichamen aangespoeld. In gesprek met Dagblad Suriname beaamt Sewdien dat zeepiraterij altijd een gevaar heeft gevormd voor in het bijzonder de kleine vissersboten. Hij oppert dat indien er visvergunningen worden verstrekt om te vissen op zee, om eventueel ook de nationale economie te versterken, er op zijn minst een stukje bescherming wordt verwacht van overheidszijde.
Sewdien blikt terug in het verleden in 1997 waar de zeepiraterij ook zijn kop had gestoken. In dat jaar werd toen door de overheid een investering van zeker 50 miljoen USD gepleegd middels de aanschaf van een 5-tal patrouilleboten en helikopters. Deze zouden ingezet worden voor patrouillewerkzaamheden. Maar dit idee is nooit van de grond gekomen. “Vaak genoeg hoorde je dat er geen brandstof is.” Sewdien kan zich erin terugvinden dat de exploitatiekosten hoog zijn. En omdat de patrouilles lam liggen door de hoge onkosten, wordt de weg voor de zeerovers gevrijwaard. “Dan praat ik over iets van 20 jaar geleden.”
Recent nog zijn enkele boten aangeschaft voor patrouille. “Maar deze staan altijd aan de kade.” Dit, vanwege de hoge exploitatiekosten. Volgens Sewdien is het een feit dat opeenvolgende regeringen nooit bij machte zijn geweest om de visserijsector het gevoel van veiligheid te bieden op zee tijdens hun werkzaamheden. Deze groep is letterlijk overgeleverd aan de grillen van de zeepiraterij. Vissen op zee op zich is al een heel moeilijke opgave, weet Sewdien te vertellen uit ervaring. Hij betreurt het ten zeerste dat vissers wederom ten prooi zijn gevallen van zeepiraten. De FSA-topman hoopt dat er nog overlevenden zijn, hoewel hij zich van bewust is van het feit dat dagenlang op zee verblijven zonder eten en drank de overlevingskans alsmaar kleiner maakt. “Ook al vrezen we voor het ergste, laten we hopen op het beste.”
Asha Gajadien-Bhagwat
