Er is een zeer interessant bericht in de media verschenen met betrekking tot de overmakingen (remittances), die gedaan worden door de diaspora naar de vrienden en familie in de regio. Remittances maken een belangrijk deel uit van het bbp van de meeste ontwikkelingslanden. Vandaar dat veel landen het vertrek van hun burgers naar andere landen niet tegenhouden en hier en daar zelfs actief stimuleren. De export van arbeid brengt geld in het laatje op. Het blijkt dat de Surinaamse diaspora tot de meest gierige in de hele wereld behoort. Uit de omvang van de overmakingen naar het thuisland wordt uitgemaakt de mate van mededogen en barmhartigheid die men opbrengt voor de eigen ouders, familieleden en vrienden en anderen die het moeilijk hebben in de ontwikkelingslanden, de landen van herkomst. Er zijn twee soorten van overmakingen. Ten eerste zijn er de overmakingen die gedaan worden door de migrantenarbeiders voor de eigen gezinnen die in het thuisland zijn achtergebleven. Dan zijn er nog de aalmoezen die in meer welvarende landen wonende wereldburgers overmaken voor vrienden en familie in Nederland. Een trendwatcher die in Suriname zou zijn geboren, heeft eerder in een interview aan de Volkskrant medegedeeld dat Surinamers in Nederland tot de gierigste diaspora van de hele wereld kunnen worden gerekend. Daar moet nog bovenop in acht worden genomen dat Nederland behoort tot de meest welvarende landen in de wereld. Als gekeken wordt naar de cijfers van 2016 dan zijn de overmakingen in de een aantal Caribische landen heel erg interessant. Zo zijn de ontvangen overmakingen in Barbados 108 miljoen USD, Belize 96 miljoen USD, Curaçao 148 miljoen USD, Dominica 52 miljoen USD, Guyana 269 miljoen USD, Haïti 2,4 miljard USD, Jamaica 2,4 miljard USD, Sint Maarten 60 miljoen USD, Sint Kitts 10 miljoen USD, Sint Lucia 1,1 miljoen USD, Sint Vincent 1,6 miljoen USD en Trinidad 145 miljoen USD. De remittances in Suriname zijn een karige 1,5 miljoen USD. Dit zijn de cijfers afkomstig van de Wereldbank over 2016 en volgens de definities van deze bank zijn de remittances de overmakingen van mensen die verblijven en werken in landen die niet hun thuisland is. Maar als remittances worden ook aangemerkt de overmakingen vanuit bepaalde landen door mensen die niet in het land zijn geboren naar personen in het land waar ze zijn geboren. De Worldbank hanteert nu een ruimere definitie. Nu is het zo dat er niet veel Surinamers zijn die in Suriname woonachtig zijn, maar in het buitenland werken. Die cultuur bestaat er kennelijk niet bij de Surinamers. Surinamers willen vaak dichtbij hun gezin zijn. Er zijn geen landen waar Surinamers naar toe verhuizen voor enige tijd, puur voor het werk en waarschijnlijk speelt de taalbarrière een rol. Landen waar Surinamers naar toe zouden kunnen verhuizen puur om te werken, zijn Canada, USA, op de Nederlandssprekende Caribische eilanden, Nederland, België, Trinidad, Frans-Guyana en nu ook Guyana. Er is een vrij verkeer van personen voor bepaalde categorieën van werkende mensen in Caricom-verband en het zou ons niet verbazen als niet veel Surinamers van deze gelegenheid gebruikmaken. Surinamers verhuizen eerder voorgoed naar de plaatsen waar ze denken dat ze voor langere tijd zullen werken. De grootste aantrekkingskracht wordt uitgeoefend door Nederland en België en ook de USA. In dit laatste land is het toch wel enigszins moeilijker om burger te worden. Straks kan Guyana wel een land worden waar Surinamers in grotere getale naar zullen vertrekken om er te werken. Guyana is bekend als een land in de regio. In de berichtgeving gisteren zijn cijfers genoemd die afkomstig zijn van de diaspora, dat zijn de gemeenschappen die min of meer permanent wonen in landen die niet hun land van herkomst zijn. De overmakingen zouden voor Suriname niet 1,4 maar 7 miljoen USD zijn en voor Guyana bijvoorbeeld 270 miljoen USD. Als ervan wordt uitgegaan gemakshalve dat de bevolking van Suriname 2 maal die van Guyana is, dan is de verhouding tussen wat Guyana ontvangt en wat Suriname ontvangt toch behoorlijk scheef. In Guyana ontvangt men van familie dan toch 20 maal meer hulp dan Suriname. Er zijn in Nederland een heleboel mensen die constant kritiek leveren op de verwikkelingen in Suriname en afgeven op de verschillende regeringen hoe die de armoede niet kunnen aanpakken. Maar nu blijkt dat zij geen gevoel hebben echt voor de mensen, hun eigen familieleden, die in Suriname wonen. Een verklaring voor dit alles zou kunnen liggen dat deze mensen uit een systeem komen dat corrupt is en waar egoïsme en alleen denken aan zichzelf diepgeworteld zit in hen. De mensen die zijn verhuisd, hebben dus geen gevoel voor hun medemens in de landen waar ze zijn geboren, ook niet voor hun familie. Als de cijfers kloppen, zijn het de gierigste mensen op aarde. Wat voor benaming moet dan aan de diaspora van Suriname worden gegeven? Hoeveel waarde moeten we hechten aan de plannen van de politieke partijen die de hele dag praten over diaspora? Is het zo dat de meest corrupte Surinamers naar het buiteland zijn verkast? Wat zal het binnenhalen van deze landen voor Suriname betekenen?
