‘Binnenkort voedselpakket voor alle Surinamers’

Er heerste dinsdag een drukte van jewelste bij het recreatiecentrum van de Bond voor Belangenbehartiging van Gepensioneerden uit Overheidsdienst (BBGO) aan de Burenstraat. Bij navraag is gebleken dat de gepensioneerden opkwamen voor registratie om in aanmerking te komen voor een voedselpakket, dat door de regering is samengesteld voor de minder draagkrachtigen. De geïnteresseerden verkeerden over het algemeen in een goede stemming. ‘Alle beetjes helpen.’ ‘Ik heb een hoofdakte. Ik had nooit gedacht dat ik na 40 jaar trouwe dienst bij de overheid mijn hand, als een mofinawang, zou moeten openhouden om te kunnen eten’, zijn uitspraken die Dagblad te horen kreeg.
Bedorven producten
Eerder noteerde Dagblad Suriname uit de mond van kritische burgers dat het een nationale schande is dat het volk, om uit te kunnen komen, mede afhankelijk is geworden van voedselpakketten. Er werd ook geklaagd over de kwaliteit van de producten. Vaak zijn de aan bederf onderhevige producten als aardappelen, uien en knoflook aan het bederven. ‘Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken. Als ik de producten in de supermarkt koop, moet ik er ook enkele bedorven aardappelen, uien of knoflook wegdoen en de rest zo spoedig mogelijk gebruiken om die niet te hoeven weggooien. Over rijst gesproken, ik ben tevreden over de kwaliteit. Misschien willen sommige onredelijke personen in aanmerking komen voor super kwaliteit’, merkte een sympathisant van de regering op.
Openheid van zaken
Een handelaar merkte op dat hij zich afvraagt waar en met welke importeur de regering zaken doet? ‘Worden de levensmiddelen bij één, meerdere of bij allemaal betrokken? Ik heb vaker geluiden gehoord dat er alleen zaken worden gedaan met importeurs die achter het beleid van de regering staan. Om de twijfels en verdachtmakingen die er rond de voedselpakketten bestaan weg te maken, zou het goed zijn als de regering openheid van zaken geeft. Wie zijn de leveranciers? Hoeveel pakketten worden er per maand verkocht. Dekken de inkomsten de lading? Hoeveel winst wordt er gemaakt? Waar gaat de winst naartoe? Moet de regering subsidiëren? Worden de leveranciers contant en/of op tijd betaald? Welke zijn de instanties, organisaties en/of personen die de pakketten aan de man brengen? Dit zijn de vragen die worden gesteld. Er worden thans zoveel pakketten verstrekt, dat het er veel van heeft, dat binnenkort alle Surinamers over een voedselpakket kunnen beschikken. Het heeft er veel van dat de regering met de voedselpakketten de ‘jeje’ van het volk tracht te beïnvloeden om haar falend beleid te verdoezelen.’
HD