De recente ontdekking van een “drugsduikboot” en een “drugsvliegtuig” in Saramacca heeft de aandacht weer eens gevestigd op de lokale groothandel in drugs, die zoals internationaal traditie is, in afgelegen gebieden plaatsvindt, maar waarbij de detailafnemers zich bevinden in de stedelijke gebieden. Ik zag in de rapportages van Saramacca ook zaken die mij jaren eerder waren beschreven, zoals de schokvrije verpakkingsdozen, maar die ik nu in de praktijk zag. Enkele maanden geleden meldde ik, dat ik op een door derden bezet gebied binnen mijn concessie aan de Afobakkaweg in Para soft drugs had aangetroffen. Mijn participatie als geotechnisch onderzoeker voor Ballast Nedam ten behoeve van de destijds nog te bouwen brug over de Surinamerivier bij Carolina, hield onder andere in, dat ik op zeer onregelmatige tijden het bruggebied moest bezoeken, omdat boringen in de bodem van een rivier afhankelijk zijn van de waterstanden bij eb en vloed en van de stroomrichting van het water bij eb en vloed. Aangezien eb en vloed nooit op twee opeenvolgende dagen op hetzelfde tijdstip plaatvinden, kon ik op een dag in de felle zon op het boorschip de boringen begeleiden en de monsters in eerste instantie analyseren , maar moest de volgende dag kort na middernacht het zelfde doen, omdat dan eerder boren niet mogelijk was, door b.v. de sterke stroming bij eb of later bij vloed . Terugkerend van een middernachtelijke boringstrip voor de brug zag ik een vliegtuig vliegen over mijn gebied, en de volgende dag zag ik een grote schijnwerper, oud militair model, verscholen in het bos in mijn gebied, met daarnaast een dichtgespijkerde kist. Ik verdween onmiddellijk. Er zijn intussen meerdere locaties in Para bekend van waaruit Paranen en het buitenland worden voorzien van ”Stuff to take you straight to Babylon”. Ik heb in de periode rond 2008 ook een Saramacca drugservaring gehad, waarvan enkele details pas na het recente duikboot incident duidelijker zijn geworden. Op zaterdagen saneerde ik destijds steeds mijn huistuin. Ik deed dat met behulp van een kleinzoon van iemand die ik vaker had ingeschakeld als booropzichter van gesteenten. Junior ging ook vaker mee bij mijn veldtrips naar mijn werkgebied in Brokopondo. De destijds jonge tiener hielp ik naast zijn dagloon ook bij het aanschaffen van schooluitrusting en dergelijke, en eens ook met een fiets die bij mij overbodig was geworden. Hij was er trouw elke zaterdag op zijn fiets, maar vanaf een bepaalde periode zegde hij zijn assistentie vaker af. Hij moest samen met een vriend naar Saramacca om een in Paramaribo wonend landbouwers gezin te helpen met het daar oogsten van groenten. Het kleine verkooppunt van de groenten in Paramaribo was een krot, terwijl het huis waarin de verkopers woonden steeds groter verbouwd werd. Het viel zijn moeder destijds op, dat hij komend van mij op zaterdag niet meer halverwege de middag thuiskwam, maar in de vooravond en later zelfs na middernacht. Hij reed niet meer op een trapfiets, maar op een snelle bromfiets. Nadat hij door zijn moeder en broer aan de tand gevoeld was over de herkomst van de bromfiets, parkeerde hij de fiets bij vrienden met een zeer bedenkelijke reputatie. Tijdens een van de weinige trips waarop hij nog met mij meeging, maakte hij mij attent op een verdwaalde marihuanaplant groeiend langs een weg. Hij vertelde mij dat hij laat thuiskwam, omdat er vaker in de late avond of de vroege ochtend vliegtuigen boven de Saramacca landbouwgrond vlogen die dozen uitwierpen, waarbij hij moest helpen om de dozen nog voor zonsopkomst op te halen, en voor hem speciaal gold ook de dozen die eventueel buiten het in cultuur gebrachte deel van het terrein of in bomen waren terecht gekomen. Hij kende wel de inhoud van de goed ingepakte schokvrije dozen niet. De politie deed een inval in het huis van de landbouwers, in Paramaribo en bracht enkele bewoners op voor verhoor. De “groentewinkel” werd verlaten, stortte ineen, en is nu een ruïne. Het huis en het terrein hebben in nu 2018 andere bestemmingen, inclusief als opslaglocatie van tweedehands auto’s, en auto’s voor reparatie. Mijn junior tuinassistent werd ook in de periode van 2009, met zijn bromfiets dodelijk aangereden door een Afrikaanse drugsgerelateerde ondernemer, die later via Frans Guyana het land geruisloos bleek te hebben verlaten, en niet verscheen bij de behandeling van de verkeersrechtszaak tegen hem vanwege “dood door schuld”. Hij droeg daaraan voorafgaand vanuit Afrika zijn hele copierzaak/ cybershop over aan Surinamers. Para wordt met het internationale vliegveld Zanderij steeds meer betrokken bij de drugshandel, waarbij opvalt dat de Overheid daarbij minder onderneemt tegen zakenlieden bij wie de overheid een betalingsachterstand heeft. Ook voor Saramacca schijnt dat te gelden. “From Para dealers can take you straight to Babylon and Jerusalem. From Saramacca they can take you straight to Bollywood and Bollyweed.” Laat de politie zoveel als mogelijk voor ons staan aan de andere kant van de tafel met actieve drugsbaronnen, anders “they will take our Suriname straight to hell”.
Drs. Eddy Monsels
