Hebben jongeren een aversie tegen de politiek?
‘Uitgaande van de jongeren binnen de partij waartoe ik behoor, durf ik te zeggen dat er een positieve beweging in zit. Onze jongeren zijn actief en er zijn ook jongeren bezig in andere politieke partijen. Dat is een goede zaak. Er zijn ook jongeren die zich op een afstand houden van de politiek.’
Geven de gevestigde politici het goede voorbeeld aan jongeren?
‘De samenleving staat er vaak niet bij stil of zijn niet bekend met omstandigheden, waaronder leidinggevenden moeten werken en beslissingen nemen. Het zijn vaak de omstandigheden die politici ertoe brengen om bepaalde stappen te ondernemen. Ik ga ervan uit dat ze het naar hun beste vermogen doen. Eerlijkheidshalve moet aangeven worden dat er in de politiekvoering ook heel wat zaken voorkomen, die veel beter tot stand zouden kunnen worden gebracht. Ik begrijp waarom de jongeren opkomen voor een beter bestaan. Politici geven niet altijd het goede voorbeeld. Het ligt aan de jeugd, de toekomstige generatie om lering te trekken uit de situatie, een collectief bewustzijn te kweken, hun afkomst en geschiedenis te leren kennen. De jongeren moeten nagaan wat ze willen van de toekomst en daarnaar handelen.’
Het democratisch gehalte van Suriname
Dat jongeren politieke partijen oprichten, is volgens de minister een goede zaak. ‘Dat zij daartoe in staat zijn, geeft aan dat de democratie leeft in Suriname. Er zijn geen beperkingen die het oprichten van politieke partijen in de weg staan.’ Dogojo belandde via het verenigingsleven en maatschappelijk werk in de politiek, en had het over karakters, persoonlijkheden die de politiek uitmaken.
De aard van het politieke vak
Uiteindelijk zijn er karakters die de politiek uitmaken. Politiek op zichzelf leeft niet. Het zijn mensen die afhankelijk van hun karakter en de rollen die zij vervullen daarin beweging brengen. Het ligt in de aard van het vak dat het soms hard aan toegaat. Ik heb het niet altijd even gemakkelijk. Je krijgt klappen te verwerken in de politiek, dat is de aard van het beestje. Ik sla mij er doorheen. Ik beschouw mijn politiek bestaan als een bediening. Ik ben er om te werken voor het volk. Ik zie het als een seizoen in mijn leven, het is niet heel mijn leven.’
Noem een zware klap die u te incasseren kreeg?
‘Eén daarvan kreeg ik in 1916 te verwerken als minister van Sociale zaken. Er werden 600 voedselpakketten bestemd voor noodlijdenden in Nickerie weggemaakt door medewerkers van het ministerie. Het deed mij niet alleen pijn, omdat behoeftigen benadeeld werden en de oneerlijkheid, het trof mij diep omdat enkele personeelsleden daarbij betrokken waren.
Sport is niet belangrijker dan de jeugd
De bewindsvrouw onderschrijft dat de jeugd bijzondere aandacht behoeft, het is een demografische groep die die gekoesterd moet worden. De bevolking richt zich volgens haar overmatig op de afdeling sport van haar ministerie. De conceptie die men heeft van het ministerie heeft hoofdzakelijk te maken met sportbeoefening. De samenleving zou meer moeten doen aan persoonlijke ontwikkeling, algemene vorming. De jongeren moeten onderwezen, gevormd en vaardigheden bijgebracht worden. Het gaat op de eerste plaats om de mens, de jeugd, de motor van sport. Het is waar dat sport jongeren ontwikkelt, vormend werkt, gezondheid brengt en geestelijk welzijn bevordert. Het is echter de jeugd die leven geeft aan sport. In de naamgeving valt de nadruk op sport. Vanaf de instelling van het ministerie staat de naamgeving ter discussie. De naamgeving Sport- en Jeugdzaken is daarom niet de meest geschikte benaming. Jeugd- en Sportzaken zouden de geest, de filosofie van het ministerie beter tot uitdrukking brengen.
HD
