Normaal gesproken zou je niet moeten reageren op uitspraken van Andre Misiekaba, maar uit de woorden van deze NDPer wordt nu toch wel overduidelijk dat het bij de NDP niet gaat om ontwikkeling. Niet om ontwikkeling van Wanica of Coronie, niet om ontwikkeling van Suriname, maar slechts om zetels en behoud van de macht. Misiekaba heeft als jonge politicus geprofiteerd van de progressieve beweging waar onder andere de PALU de grondlegger van is, maar kennelijk heeft hij nog niets ervan begrepen. Zo reageert Henk Ramnandanlal op de uitlatingen van Misiekaba dat de PALU niets te betekenen zou hebben in Wanica.
De PALU zou verworden zijn tot een eenmanspartij. Eenmaal gesproken over een eenmanspartij, dan is de NDP het beste voorbeeld daarvan. De “eenmanspartij PALU” heeft in Coronie zowel vanuit de oppositie als de coalitie veel meer gedaan voor dat district dan de NDP met 26 zetels heeft kunnen doen voor Coronie of welk ander district dan ook. De discussie over wat er concreet mag worden verwacht als oplossingen voor structurele problemen van het land wordt met de benadering van Misiekaba handig uit de weg gegaan. Alsof progressieve ontwikkeling zou gaan om politieke partijen en wie de sterkste is geweest in welk district in de afgelopen verkiezingen. Wat Misiekaba vergeet is dat hij deel uitmaakt van een regering die stoelt op 26 DNA-zetels die nog steeds meer dan 2 jaren regeerbeleid moet maken en uitvoeren. Ondanks die overweldigende meerderheid blijven de beloofde oplossingen voor problemen uit. Ondanks die meerderheid in het parlement is vooral de eenheid in ontwikkelingsrichting en –denken zoek. De zoveelste reshufling is daar onder andere het bewijs van. Waarom en met welk vooruitzicht zou het volk nogmaals de NDP 26 zetels of meer moeten geven?
De benadering waar Misiekaba voor kiest is ons niet vreemd. We kennen die benadering uit het verre verleden, de oude politiek, toen de etnische politieke partijen ook zo polariseerden alsof het zou gaan om slechts VHP tegenover de NPS (“de hindostaan tegenover de creool’) of de NPS tegenover de KTPI (“de creool tegenover de javaan”). Voor wat dat betreft is er geen verschil in de arrogantie en de polarisatie politiek van de “oude politiek” toen en de NDP nu. Wij als PALU weigeren om ons schuldig te maken hieraan, de samenleving verder te verdelen met zaken die niet ter zake doen en om door te gaan met die oude benaderingen die ons na 43 jaar onafhankelijkheid nergens hebben gebracht. De PALU is opgericht om met staatsmanschap vernieuwing te brengen in deze samenleving en Suriname in te richten naar de belangen en behoeften van dit volk, zonder enige bemoeienis van welke buitenlandse mogendheid dan ook. Wat wij uit 43 jaar onafhankelijkheid moeten leren is dat we als Surinamers zullen moeten samenwerken op basis van inhoudelijke zaken om oplossingen blijvend te realiseren voor het Surinaamse volk. Niet omdat een politieke partij 26 zetels heeft, of zoals de oude politieke partijen gebundeld in het Front ooit 41 zetels bezaten, moeten politici denken dat ze alleen dit land tot ontwikkeling kunnen en zullen brengen. Elke blijvende verbetering van wat dan ook, zal meer dan 5 jaren in beslag nemen en zal daarom beleid vereisen dat breed gedragen wordt, niet alleen door politieke partijen maar ook door maatschappelijke groepen in de samenleving. Breed draagvlak creëren voor een bepaald beleid zal een eerste vereiste zijn voor duurzame ontwikkeling van ons land.
Voor wat dat betreft heb ik vertrouwen in het Surinaamse volk dat ze zal begrijpen dat, als het gaat om daadwerkelijke eenheid in ontwikkeling voor en door Surinamers, ze bij de PALU moeten zijn. Telkens als de PALU uit de regering was, werd het land getergd door polarisatie en onzekere tijden. Dit was het geval in de jaren 80 tijdens de militaire tussenperiode. Dit is ook nu het geval onder Bouterse II. Hoe komt die zogenaamde nationale en ideologische eenheid onder de NDP-vlag waar Misiekaba prat op gaat, Suriname ten goede? Het afgelopen beleid vanaf 2015 was juist een toonbeeld van totaal verschillende denkwijzen binnen de NDP, een heen en weer beleid en onsamenhangende maatregelen die de financiële crisis nodeloos heeft verdiept en verlengd. De NDP weer 26 zetels of meer zetels toekennen in 2020 zal de tentoongespreide arrogantie en non-performance alleen maar doen toenemen. Het voortzetten van een door de NDP gedomineerde regering na 2020 zal slechts meer van hetzelfde heen en weer beleid betekenen dat Suriname nergens zal brengen.
