Onze hoogste college van staat, de DNA, gaat zich buigen over een wet die de importtarieven van kip en kipdelen moeten verhogen. Waar de hele wereld valt over de maatregelen van Donald Trump om een inefficiënte staalindustrie te beschermen, laten onze beleidsmakers zien dat zij niet gehinderd door enige analyse dan wel kennis van industriepolitiek dat zij net zo dom als Donald Trump kunnen zijn.
In de eerste plaats Donald Trump zal straks geconfronteerd worden met maatregelen vanuit de WTO welke noodzakelijkerwijs ertoe zullen leiden dat de Verenigde Staten van Amerika zich zal moeten terugtrekken uit de WTO. Dat wordt een afgang voor de Verenigde Staten van Amerika. Onze beleidsmakers, en onze DNA-leden, schijnen in intelligentie en kennis van zaken niet uit te schieten boven het niveau van Donald Trump. Zonder een calculatie, zonder een beleid notitie, nemen onze mensen besluiten als een kip zonder kop. Laten we de feiten op een rij zetten.
In de eerste plaats staan internationale verdragen boven de nationale wetgeving. Het WTO verdrag staat boven een in de DNA aangenomen wet. Door aanname van een wet in de DNA betrekking hebbende op WTO verdragen waarin wij deelgenoot zijn, laat de DNA zien dat ze lak geeft aan de internationale verdragen. Onze president zal hierop aangesproken worden.
In de tweede plaats is er geen enkel economisch argument om de kipsector te beschermen. Niet qua werkgelegenheid omdat de handel meer werkgelegenheid schept dan de productie van kip. Men gelieve zich te verstaan met het ABS.
In de derde plaats bestaat de productie van lokale kip voor haast 90% uit deviezen. Het is een netto deviezen kostende sector. Het bespaart geen deviezen, het verdient geen deviezen, voor het zelfde geld wat je gebruikt voor de productie van kip kun je meer kip importeren.
In de vierde plaats wordt hiermee een precedent geschapen. Immers de grote kipproducenten die meer dan 70% van de markt beheersen zijn in handen van een bepaalde etnische groep. Zulks kan statistisch worden nagetrokken. Wij hebben bij Staatsolie, toen onder leiding van Marc Waaldijk en zijn mannetjes reeds kunnen ervaren tot welke gevolgen deze vorm van denken en handelen kan leiden. De uitbreiding van de raffinaderij van Staatsolie is in feite een grote flop geworden welke ons ruim 1 miljard Amerikaanse dollars heeft gekost.
In de vijfde plaats zijn onze mensen slecht onderlegd, en dat is dan heel zwakjes uitgedrukt, in kennis omtrent economische ontwikkeling, industriepolitiek en kosten- en batenanalyses. Als je een sector wil beschermen dan doe je dat op grond van een aantal rationele overwegingen. Zoals bescherming van de werkgelegenheid, bijdrage aan de betalingsbalans, bijdrage aan het nationaal inkomen, etc.
Wat is het grootste probleem waarmee onze economie te kampen heeft. Dat is het betalingsbalansprobleem, wij importeren meer dan wij exporteren, wij geven meer deviezen uit dan wij verdienen, ergo een stijgende wisselkoers die alleen maar in bedwang wordt gehouden door de geheimzinnige export van illegale producten. Nu de witte duikboot niet meer kan varen zal dat te merken zijn op de wisselkoersmarkt. Met andere woorden als je een sector wilt stimuleren, dan doe je dat met netto deviezen verdienende sectoren. Vervolgens kun je ook sectoren die deviezen besparend werken beschermen indien en voor zover zij een grote bijdrage leveren aan de schepping van werkgelegenheid. Als de overheid een grote bijdrage wil leveren dan kan zij dat doen door stimulering van bijvoorbeeld de productie van tropische mais. Tot slot zij vermeld dat het voornemen om de kipsector te beschermen als een eenzijdige maatregel bestempeld kan worden omdat de producenten van andere producten uit de groene sector zoals groenten, melk, fruit, vis, rijst, runderen en varkens netto deviezen besparend zijn en sommige netto deviezen verdienend zijn en meer aanspraak maken op bescherming.
Het is eveneens van groot belang te weten dat het bedrijven van industriepolitiek en handelspolitiek zeer zeker niet bestemd is voor mensen met een al te laag ontwikkelingsniveau. Binnen de gemeenschap wordt gefluisterd dat het de minister zwaar aangerekend mag worden en dat hij zelfs afgestraft moet worden voor het maken van een beschikking die niet gestoeld is op een wet. Alleen de DNA kan de invoerrechten wijzigen, alleen zij kunnen belastingen wijzigen.
Richard B. Kalloe
