‘Het uit de hand doen lopen van de DNA-vergadering, waarbij uiteindelijk de president ervoor koos om uit de zaal te lopen, is bewust gecreëerd. We kennen dit uit het verleden. Het is in het voordeel van de partijen die erbij zijn betrokken. De aandacht is afgeleid van inhoudelijke discussies of oplossingen van de financiële crisis. Nu het uit de hand is gelopen, gaat het slechts om ‘de beledigingen’, ‘bescherming van de stoel’ en ‘personen’. De ene partij beschuldigt nu de andere dat zij het niet had moeten doen, de andere kaatst terug dat de ene het niet had moeten uitlokken met haar arrogantie. Dit is de traditionele ‘oude politiek’, die ons na 42 jaar onafhankelijkheid niet ver heeft gebracht als land.’
Inhoudelijk weinig verschil
‘Deze wijze van politiekvoering kennen we uit het verre verleden. Je zou kunnen zeggen dat we vanaf de eerste verkiezing van ons parlement in 1949 hiermee te maken hebben. Toen waren het de etnische tegenstellingen die werden aangewakkerd om de eigen onkunde te maskeren. Tussen de betrokken politieke partijen waren toen ook al weinig inhoudelijk verschil, anders dan het ging om de stoel te bezetten met ‘een ander etnisch gezicht’. De Surinaamse bevolking nam deze polarisatie over, raakte sterk verdeeld terwijl de politieke top in achterkamers allerlei ‘deals’ met elkaar sloot.’
Onkunde
‘Vandaag de dag lijkt het om andere kwesties te gaan, maar het principe komt op hetzelfde neer: polariseren zodat de aandacht is afgeleid van de werkelijke problemen en vooral de eigen onkunde. Het is nog onduidelijk of er nog in achterkamers allerlei deals worden gesloten, maar feit is dat de discussie nu gaat om verkeerde zaken. Met het oog op de komende verkiezingen speelt ook nog een andere kwestie, namelijk de ruimte voor alternatieven wordt hiermee kleiner. Terwijl de overeenkomsten tussen de partijen in kwestie (VHP en NDP) die polariseren inhoudelijk weinig verschil bestaat: geen samenhangende concrete oplossingen voor de financiële crisis, patronage politiek en zelf-/groepsbelang lijken prioriteit te genieten. Misschien is er wel één klein verschil. De VHP ziet als oplossing geld halen bij de diaspora in Nederland, waarvoor wel eerst een overeenkomst gesloten moet worden met de Nederlandse regering. De NDP ziet particulier en bi-/multilateraal lenen buiten Nederland als de enige oplossing. Maar geen van beiden geeft vervolgens aan op welke concrete wijze deze geleende gelden ingezet gaan worden om bijvoorbeeld de productie blijvend te stimuleren, of de problemen in de gezondheidzorg duurzaam op te lossen of wat we gaan doen aan het hoge percentage aan drop-outs in het onderwijs.’
United we stand
‘Daar waar we het pad nu zouden kiezen om een breed gedragen ontwikkeling op gang te brengen, zien wij dat partijbelangen de prioriteit genieten. Terwijl constructief dialoog en overleg nu de voorrang zouden moeten krijgen, gericht op duurzame oplossingen, wordt dat juist gefrustreerd. Het bewustzijn moet nu eindelijk gaan doorklinken dat wij verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van dit land. Elke actie om de verdeeldheid aan te wakkeren, zal ons verzwakken en brengt ons verder in een neerwaartse spiraal. Hier zijn reeds vele voorbeelden van in de wereld. Divided we fall, dat is het kenmerk van alle falende staten in de wereld. Maar voor een Suriname met blijvende welvaart en welzijn is “United we stand” een essentiële voorwaarde’, stelt Henk Ramnandanlal, ondervoorzitter van de Palu, in een persverklaring.
