Somohardjo accentueert dat niet een ieder openlijk durft te strijden tegen de armoede en de veroorzaker van de armoede. Dat Neus er niet voor terugdeinst om dit te doen, geniet heel veel ontzag van Somohardjo. “Als vrouw moet je wel durven om dat te doen.” Dat Neus ook haar Nederlanderschap heeft opgeofferd, hier kan Somohardjo zich enigszins in terugvinden. Want tijdens het regime van oud-dictator Bouterse gedurende de jaren ’80 was hij genoodzaakt uit Suriname te vluchten. Via de Franse zijde gelukte het hem om in Nederland aan te komen en op die manier zijn ‘dood’ te ontvluchten. In Nederland beschikte hij al gauw over het Nederlands paspoort. Maar toen de rust terugkeerde in Suriname, offerde ook hij zijn Nederlanderschap op om zich in Suriname te komen vestigen.
“Je moet heel veel van je land, van Suriname, houden om dit te kunnen doen”, deelt hij zijn emotionele ervaring. “Vooral gelet op het feit dat Nederland zekerheden biedt aan haar burgers. Enkele zijn: rechtszekerheid en sociale zekerheid. Helaas, deze luxe is in de verste verte niet zichtbaar in Suriname”, meent Somohardjo. “In Nederland, ook al werk je niet, je krijgt een uitkering om ervan te leven en je gaat dus geen hongerlijden. Als je niet werkt in Suriname moet je als een bedelaar door het leven gaan. Wanneer je ziek bent in Nederland krijg je de beste behandeling. En wanneer je ziek bent in Suriname moet je de Almachtige vragen om te genezen.”
Asha Gajadien-Bhagwat
