Karin Sewpersad heeft in het IGSR-gebouw gisteren een presentatie verzorgd met als thema ‘Lepra Epidemiologie Suriname tussen 1945 en 2017’. Tijdens haar presentatie gaf zij aan dat lepra wordt veroorzaakt door een zuurvaste bacterie, die hoogstwaarschijnlijk via luchtcontact ingeademd en overgebracht wordt. De incubatietijd varieert ergens tussen de 2 maanden en 20 jaar. Dat maakt het heel moeilijk te onderzoeken als iemand besmet is. Om lepra te krijgen, moet men dus blootgesteld zijn aan die bacil en aan de andere kant moet men een bepaalde deficiëntie hebben in de weerstand, specifiek tegen lepra. “Is de weerstand normaal (bij 95% van de mensen is dat zo), merk je niet eens dat je in contact ben geweest met de bacil. Bij onderzoek vindt men ook geen bacterie in het lichaam. Is de weerstand klein en heeft het lichaam de neiging om die bacillen hard op te ruimen, dan krijgt men daardoor veel ontstekingsweefsel (tuberco). Je vindt ook hier geen bacillen in het lichaam, maar je krijgt wel vlekken. Mensen met een slechte weerstand hebben heel veel last van bacteriën. Over de jaren heen zijn de termen veranderd en weten we nu dat wanneer je geen bacteriën vindt, dat pauci bacillair (PB) heet en vindt je wel bacteriën noem je dat multi bacillair (MB). Allemaal hebben als doelorganen de huid en de zenuwen, in het bijzonder het zweetklieren, daarom is de aangetaste huid vaak droog, en zweet men ook niet op die plekken. Verder verdwijnt het gevoel, je krijgt knobbels aan de oren en voeten en heel droge armen en benen. Je kunt vervolgens ook makkelijker wonden krijgen.”
De bevolking is vanaf 1920-2012 enorm gegroeid van 7.000 naar 534.000. Er is vervolgens naar de incidentie gekeken per 100.000 personen. “We hebben een piekmoment gehad in 1955 van 45 gevallen van lepra per 100.000 personen, dan dropte dit en in 1978 was dit aantal rond de 40. De laatste jaren kennen we ongeveer 4 gevallen per 100.000 personen. In 2015 waren er 22 in Suriname, 2016 waren er 25 en afgelopen jaar (2017) 26 personen. Het is geen significante stijging maar als de bevolking niet alert is en zich niet aanmeldt, dan zegt dat nog niets over de werkelijke overlijdensgevallen. Op wereldniveau staan we tussen de 1 en 100 gevallen per 10.000 personen. India is nummer 1, Brazilië, 2 en Indonesië is nummer 3. We zitten laag maar niet laag genoeg”, aldus Sewpersad.
NK
