Verdrag
Suriname werd in 1995 lid van de Caricom. Concreet betekende dit voor Suriname dat ze een ontwikkeling gekozen had waarbinnen regionale integratie een belangrijke rol moet spelen. Binnen Caricom worden er geen invoerrechten geheven op goederen die uit Caricom – lidlanden worden geïmporteerd, indien die goederen zich kwalificeren als Caricom goed van herkomst. Het Verdrag van Chaguaramas dat Caricom aannam, bevatte bepalingen voor de liberalisering van handel in goederen en een gemeenschappelijk extern tarief, maar beperkte regels voor het verwijderen van bepalingen op het gebied van kapitaal en diensten en bescheiden verplichtingen voor coördinaties van economisch beleid. Tijdens de tiende vergadering van regeringsleiders van Caricom werd daarom besloten het regionaal integratieproces te verdiepen. Het verdrag werd hiervoor aangepast en besloten werd een gemeenschappelijke markt en economie voor de Caribische gemeenschap in te stellen.
Vrij goederen- en dienstenverkeer
Het Herziene verdrag van Chaguaramas schrijft voor dat lidstaten een regeling voor het vrije goederen- en dienstenverkeer in de CSME tot stand zullen brengen en in stand houden. Elke lidstaat onthoudt zich van een handelsbeleid en –verkeer, waarvan het doel of de werking bestaat in het verstoren van mededinging, en het frustreren van het vrije verkeer van goederen en diensten. Ook het tenietdoen of aantasten van voordelen, waarop andere lidstaten ingevolge dit verdrag recht hebben, is verboden. Partijen zijn overeengekomen dat zij in hun grondgebied geen nieuwe beperkingen invoeren met betrekking tot import en export, die hun oorsprong hebben in de Caricom gemeenschap.
Mededingingsregels
Er zijn speciale mededingingsregels overeengekomen en opgenomen in Hoofdstuk Acht van het Verdrag. De Caricom-Commissie voor de Mededinging (Caricom Competition Commission, CCC) en het Caribisch Hof van Justitie (Caribbean Court of Justice, CCJ) staan centraal in het handhavingssysteem. De commissie neemt maatregelen door per geval op te treden op de relevante markt. De commissie zal elk geval op zijn merites beoordelen, gewoonlijk op grond van een klacht van functionarissen, concurrenten of consumenten uit de lidstaten. Een klacht behoeft ondersteunend bewijs van concurrentiebeperkend gedrag. Nadat de commissie een onderzoek heeft ingesteld en tot de bevinding is gekomen dat het gedrag waarover geklaagd is inderdaad concurrentiebeperkend is en grensoverschrijdend werkt, zal ze een beslissing nemen.
Hoe neemt ze haar besluiten?
De commissie stelt haar eigen procedureregels vast en zal zich volgens deze in twee groepen verdelen. Een groep van commissieleden zal verantwoordelijk zijn voor het onderzoek en de tweede groep zal recht spreken na beide kanten van de aan haar ter overweging voorgelegde zaak gehoord te hebben. De commissie kan de betrokkenen instrueren corrigerende maatregelen of de door haar nodig geachte maatregelen te nemen. Indien die besluit niet kunnen worden uitgevoerd en de commissie daarvan niet verwittigd wordt, of indien er wordt geweigerd om een besluit uit te voeren, kan de commissie zich wenden tot het CCJ voor een bevel tot het afdwingen van de uitvoering van haar besluit. Het is van belang op te merken dat er sprake is van samenloop van de rechtsmacht van het CCJ en de commissie. Dit betekent dat een lidstaat te allen tijde een zaak aanhangig kan maken bij het CCJ.
Kavish Ganesh
