De Progressieve Vakcentrale C-47 heeft op vrijdag een lezing gehouden om de samenleving te informeren over de knelpunten binnen de gezondheidszorg. De lezing die door Stephen Comvalius, gewezen directeur van Stichting Staatsziekenfonds (SZF), werd verzorgd, had als thema “De financiering van onze gezondheidssector en de gevolgen voor de economische crisis”. De crisis heeft namelijk heel wat minder positieve effecten tot stand gebracht, die onder andere tot uiting komen binnen de gezondheidssector.
Comvalius gaf te kennen dat de totale zorgkosten voor de financiering van de preventieve zorg, primaire/secundaire/tertiaire gezondheidszorg en de ondersteunende diensten, geraamd zijn op SRD 1.104.000.000. “Men dacht dat in plaats van het verstrekken van de on- en minvermogendenkaarten de basiszorg dit zou oplossen, terwijl steeds meer mensen hun zorgpremie niet kunnen betalen. De basiszorg heeft het juist moeilijker gemaakt. Dit betekent dat er duizenden SRD niet op de juiste plaats binnenkomen.” Het sociaal zekerheidsstelsel van Suriname bestaat overigens uit de verzekering van arbeidsongevallen (SOR), werkloosheidsuitkeringen, ziekte en invaliditeitsverzekering, pensioen en kinderbijslaguitkering. De werknemers, zelfstandigen en de ambtenaren behoren eveneens tot dit stelsel. “Met de invoering van de basiszorgverzekering zou eigenlijk het onderscheid tussen de particuliere ziektekostenverzekeringen en SZF geheel komen te vervallen. Het sociaal zekerheidsstelsel functioneert dus niet.”
In 2012 bedroeg het totaal aantal inwoners in Suriname 541.683, waarvan 140.367 huishoudens geregistreerd waren. Sinds de basiszorgwet geïmplementeerd is, is een ieder verplicht zich te verzekeren. Dit geschiedt grotendeels door het SZF. “Daarom is de hervorming van het SZF dringend vereist, anders worden de problemen bijzonder groot.” De Staat/het SZF betaalt 87% van die basiszorg, terwijl de zelfstandigen een inbreng hebben van 6% en de werknemers 7%.
Comvalius beklemtoont dat gebrek aan een heldere doelstelling en een verslechterde communicatie de hoofdoorzaken zijn van de ellende in dit land. “De crisis in Suriname is een menselijke fout en ik geloof er heilig in dat het oplosbaar is; je moet anders kunnen denken. Zonder een crisisplan komt er in ieder geval geen oplossing.” Een crisisplan moet, naar zeggen van Comvalius, in 3 delen opgesplitst worden, te weten zorg, werkgelegenheid en koopkrachtversterking. “Vroeger droomde men van een huis en een auto, terwijl de nieuwe droom van het volk niets anders is dan het bezitten van een baan. De economische crisis drijft veel Surinamers tot wanhoop. Bejaarden met een klein pensioen en jongeren zonder werk stelen daarom steeds meer voedsel voor de dagelijkse levensbehoeften.” Volgens Comvalius zou de nieuwe visie moeten zijn “niet de ziekte maar het functioneren staat centraal”. Het werken met doelstellingen, herziening van de structuren en processen, kosteneffectiviteit nastreven, ICT-systemen incorporeren en de herziening van de betalingsmethode van zorgverleners zijn essentiële zaken om een transformatie van de gezondheidssector teweeg te brengen.
KSR