Michel Hiwat, voorzitter van Stichting Babunkriki, geeft aan reeds eerder gewaarschuwd te zijn problemen te zullen ervaren rond de verkaveling van Plantage De Eendragt in het district Para. De stichting is op 15 november 2015 door enkele deelgenoten van de plantage De Eendragt opgericht, onder voorzitterschap van Michel Hiwat. Het bestuur werd beëdigd door voormalig dc John de la Fuente, die al had voorzien dat er problemen op de weg lagen. “We zijn daarop nooit dieper op ingegaan, omdat we blij waren dat dit bestuur geïnstalleerd was. Ik had de opdracht gekregen de plantage weer op te doen leven door deze te bevolken. Momenteel wonen er ruim 500 mensen op de plantage.” De voorzitter is namelijk ervan beschuldigd bezig te zijn andermans grond te verkavelen, te weten op plantage Munchenstein. Dit werd door enkele nazaten van plantage De Eendragt, onder leiding van Betsie Hiwat, in een berichtgeving bekendgemaakt. Datgeen dat in het artikel staat, kan de voorzitter alleen als een storm in een glas water vol jaloezie en haat beschrijven. Volgens hem hebben de mensen, die zich voordoen als nazaten, hem overvallen omdat hij dacht dat men slechts kwam om over het project te praten. “Plotseling stond ik tegenover een meerderheid van 10 mensen, die claimden dat een stuk van de plantage van hun is. Dit is namelijk een plantage die door mijn opa is gekocht.”
Plantage Munchenstein bestaat niet meer
“Op mijn kaart van 2006 is de plantage De Eendragt afgebakend door een landmeter, die het nog eens heeft bevestigd dat dit gebied en alles erom heen aan plantage De Eendragt toebehoort. Binnen de plantage zitten plantage Munchenstein en concessie Munchenstein, twee autonome gebieden buiten elkaar. Beide gebieden zijn binnen ons eigendomsgebied opgenomen. De concessie is terug in de boezem van de Staat gekomen en is boedel geworden. De plantage was alleen maar bos.” Volgens de voorzitter is Betsie Hiwat een kind van zijn broer. Hij zegt het zeer frappant te vinden dat zij hem nu aanvalt, gezien zij zelf ook voor een perceel heeft getekend en een gekregen heeft van 3.18 hectare. “Ik was wel verplicht deze weer in te trekken, want zij kwam haar verplichtingen niet na. Deze dame is gewoon een gefrustreerd iemand, die jeugdtrauma’s heeft opgelopen in Nederland. Niemand gaat naar een ander familie om hen te zeggen dat de plantage niet van deze familie is. Ze wilde eigenlijk titel op de grond hebben en dat heb ik geweigerd, omdat het om een boedel gaat, vandaar dat ze boos is geworden.”
Niet de eerste keer dat er ophef ontstaat over plantage
Dit is de zoveelste keer dat er ophef ontstaat over plantage De Eendragt. “De eerste keer kwam een man die stelde een stuk grond gehad te hebben van Jong Tjien Fa. Daarna kwam een Chinese man die beweerde 1 hectare grond te hebben. Beide mannen heb ik kunnen weg kotteren. Als klap op de vuurpijl, terwijl ik bezig was met het project, zag ik een bord van het ministerie van Ruimtelijke Ontwikkeling, die werkzaamheden wilde uitvoeren op de plantage. Ze waren al met een delegatie bezig en zelfs de dc was erbij. Ik heb tijdens een gesprek met de dc gezegd dat ik wil dat de activiteiten onmiddellijk stopgezet moet worden. Toen de dc al mijn papieren zag, kwamen we als winnaar uit de bus en het ministerie heeft zich teruggetrokken. Ik heb toen besloten om bepaalde papieren van de plantage bij de dc achter te laten.” De papieren alsook de kaart liggen bij het commissariaat. De stichtingsvoorzitter geeft zijn verbazing weer toen hij zaterdag jongstleden een bezoek kreeg van een vertegenwoordiger van het bestuursdienst, die samen met de “nazaten” in dezelfde bus hem opwachtte. Ik heb de mensen ontvangen waarna mij gevraagd werd de papieren van de plantage te overleggen. Ik heb dat geweigerd, omdat ik de papieren niet bij me had. Waarna ik ben beschuldigd dat ik hun vragen niet heb willen beantwoorden. Men is zover gegaan mij te zeggen dat ik geen voorzitter waard ben. Het was duidelijk te zien dat de vertegenwoordiger van de bestuursdienst met vooroordelen kwam. Ik heb vervolgens ook een klacht tegen haar ingediend bij de dc”, zegt Hiwat.
Geen geld om naar de rechter te stappen
Volgens Hiwat heeft de stichting het geld niet om naar de rechter te stappen. “Mensen denken dat de stichting geld heeft, maar alles wat de stichting binnenkrijgt, wordt gebruikt ten behoeve van het aanleggen van wegen en infrastructuur. Er is ongeveer 7 km aan wegen aangelegd. Met de bouw van de huizen is er ook werkgelegenheid geschapen. De voorzitter zegt van mening te zijn dat bij dit soort zaken men eerder naar de dc stapt, die een vergadering bijeen roept waarbij beide partijen de nodige papieren presenteren en er wordt gekeken als men het probleem kan oplossen. Eventueel in gezelschap van een landmeter. “Na de eerste ontmoeting met de mensen is er veder geen onderzoek ingesteld. Er zijn geen landmeters gekomen, maar men stapt wel naar de pers. Ze gaan echter zichzelf in de vingers snijden, omdat ik over alle nodige grondpapieren, wilsbeschikkingen en de koopakte beschik”, aldus Hiwat.
