Dat er van diverse zijden wordt toegegeven dat de protestmanifestaties tot nu toe geslaagd zijn, is een vaststaand feit. Dit mede gelet op de massale opkomst van de burgers, die klaarblijkelijk de huidige situatie al beu zijn.
De president, dhr. D.D. Bouterse, juicht ook toe dat de acties vreedzaam en ordelijk zijn verlopen. Eindelijk een goede zet van hem, dat hij de “wakamans” uitnodigt om hun misnoegen kenbaar te maken. Hij verklaart voorts dat NDP-ers door andere partijen ( de VHP) worden benaderd.
Als het in een geciviliseerd land niet de goede richting op gaat, zal men niet steeds aan de kantlijn blijven staan en vooral niet loyaal blijven aan zijn/haar partij.
Als men het hoofd niet langer boven water kan houden en de buikriem steeds strakker moet trekken terwijl men van regeringszijde ongestoord doorgaat met verspilling van staatsfinanciën en belastinggelden, dan rest er geen andere weg meer dan op te komen voor eigen behoud. Eén van de voorlieden die de acties ondersteunt, t.w. Sibrano Piqué, is een NDP-er en dat is te waarderen. Hij komt n.l. op voor het algemeen belang en ondersteunt de strijd tegen armoede, de onhoudbare- en de onbetaalbare situatie.
Inmiddels hebben de onderwijsbonden het kunnen bewerkstelligen, dat er een salarisverhoging / herwaardering is bereikt. Anderzijds is de CLO o.l.v. Ronald Hooghart in gesprek met de regering (minister van Financiën) inzake een eventuele verhoging/compensatie, die zij sedert 2012 hebben ontbeerd.
De retorische vraag die wordt gesteld, is of het om een vakbondsactie gaat, ondersteund door het bedrijfsleven of om een politieke strijd? Van diverse zijden wordt dat gesuggereerd, aangezien een aantal toppolitici van de oppositie aan de acties deelnemen; terwijl zij dat niet eerder hebben aangedurfd.
De vakbeweging eist n.l. het terugdraaien van de verhoogde benzineprijzen. Het bedrijfsleven pleit voor bestrijding van de criminaliteit, verhoging van de koopkracht en beleidsombuiging.
De politieke organisaties eisen het aftreden van de regering, het terug geven van het mandaat en het uitschrijven van nieuwe verkiezingen.
Indien het een feit wordt en de regering haar mandaat terug geeft, hebben de politieke partijen dan een zogeheten ” Plan B, “ om de Staatskas te versterken, de hoge schulden/leningen af te lossen, de koopkracht te herstellen, de productie en de export te verhogen en de verhoogde prijzen van de nutsvoorzieningen terug te draaien en/of te subsidiëren, zoals eerder het geval was? Gesteld, dat de “Noodtoestand ” wordt afgekondigd, hoe verder?
Heeft de oppositie dan in dit geval een “Plan C” klaar liggen?
Tenslotte zij gesteld, dat het volk niet getergd moet worden en dat de president een open oor moet hebben voor de noodkreet van het volk. Een goede leider / president dient een luisterend oor te hebben voor elke kritiek en/of goede voorstellen, c.q. aanbevelingen.
Het zal trouwens van goed leiderschap getuigen als een leider zijn / haar maatschappelijke – en sociale plichten ook na komt.
Een citaat van de filosoof Socrates luidt als volgt: “Ik kan U niets leren, ik kan U alleen richtlijnen geven en aanzetten tot nadenken”.
Roy Harpal
