Niemand durft het nog te ontkennen. De overheid heeft het volk vooral treurnis en ellende gebracht. Het begin van de economische crisis was nogal koddig om te zien. De grafiek werd omhooggehouden: “kijk, er is niets aan de hand, de economie groeit, het ziet er rooskleurig uit, gaat u lekker slapen”. De volgende ochtend zag de grafiek er ‘plotseling’ anders uit: “s-ht! alarm! ‘wo dede in a film’”. De economie schoot als dunne diarree omlaag. Ondertussen vliegen de brokkenmakers gewoon door en moet het ondergescheten volk de sh-tty sh-t schoonmaken. Dit gebeurt wanneer het electoraat niet het kaf van het koren weet te scheiden.
Met de wijsheid van nu kan het regeerbeleid vanaf 2010 als volgt worden ontleed. Gezien het resultaat kan het uitgangspunt nooit zijn geweest: groei, werkgelegenheid, een sterke munt, veiligheid en gezondheid. De vraagstelling in 2010 moet zijn geweest: hoe blijven wij uit de gevangenis en pakken wij het geld. Dit vraagt om een verheldering. De bepalende factor in het beleid was niet het volk maar ‘wij’. De opzet van het kabinet was gericht op het vergroten van de macht en de rijkdom van een groepje personen. Schraperige windbuilen kregen vliegensvlug ruimbaan. De harde uitkomstmaat was niet primair verrijking van het volk, ofschoon het wel mooi zou zijn geweest als door stom toeval en geluk, bijvoorbeeld door aanhoudende hoge olie- en goudprijzen, nog meer geld zou zijn binnengestroomd. Een beetje van dat geld zou dan automatisch zijn doorgedruppeld naar het gewone volk. Maar de uitkomstmaat was vanaf het begin: ‘wij’ laten ons niet vonnissen door geen enkele macht en gaan goed voor onszelf zorgen. En dat is ook uitgekomen. Alles stond in het teken van straffeloosheid en zelfverrijking.
Het overheidsbeleid was nogal vaag en fictief. Het was vooral BS met een mooie kaft. Een prullenbakkenbeleid waar niets van klopte. Wees direct argwanend als een verdachte bestuurder het heeft over tienduizenden volkswoningen, een diepzeehaven, een graanschuur, een nieuwe hoofdstad, vierbaanswegen, grote bruggen, treinen, een laptop voor elke leerling en verhoging van AOW en kinderbijslag. Als de doorrekening van zulke wilde plannen ontbreekt, stop dan direct met luisteren naar het geklets en ga naar huis. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan als onder het geklets gratis eten en drinken wordt uitgedeeld.
Wie een huis wil laten bouwen neemt geen genoegen met een voddig A4’tje van de aannemer. Je wil een gedetailleerd kostenplaatje zien, anders kies je die aannemer niet. Je wil niet in zee met een onbetrouwbare pimpelaar die van alles belooft. Als je geen eigen geld hebt, zal de (betrouwbare) bank je ook geen geld lenen op grond van dat vodje. Ook zal de bank geen geld uitlenen aan iemand die te weinig bezit of verdient voor een te dure uitgave. Ziet u, een hoge opleiding is niet altijd nodig om het kaf van het koren te scheiden. Iedereen doet het elke dag.
Om het kaf van het koren te scheiden moet je de spelregels kennen. Door vals spel is Suriname in een crisis terechtgekomen. Door verkeerde toepassing van de regels is de waarheid systematisch vertekend. Er is onjuiste informatie gepresenteerd. Gegevens die niet in het eigen belang waren, werden geheim gehouden. Het domein van de machthebber kan nogmaals nooit het volk zijn geweest, anders was zo een verarming nooit geaccepteerd (nota bene voor de derde keer). Het domein was het eigen belang en de hebzucht van een groepje. De regering is vanaf 2010 zeer efficiënt geweest in het wijzigen van wetten in haar eigen voordeel. De loze beloften, het niet aanpakken van corruptie, het dubieuze cijfermateriaal, de reshuffles, de verwaarlozing van de duurzame productie, het niet instellen van een stabiliteitsfonds en herstelplan, dat past allemaal onder het kopje ‘materiaal en methode’ en hangt samen met de bovengemelde uitkomstmaat. Het volk is dubbel slachtoffer geworden. Eerst is het van bovenaf verarmd, nu wordt het resterend vermogen van onderaf bedreigd door het criminele tuig. Als de regering een dokter was en het volk een patiënt, dan zou de patiënt nu halfdood zijn door nalatigheid en onbekwaamheid van de dokter. De patiënt zou indien mogelijk cito een andere dokter hebben gekozen.
Politici zijn niet te vertrouwen. Het volk moet niet klakkeloos geloven wat de overheid zegt. Ze vertelt niet het hele verhaal en misleidt door eenzijdige informatie en vage berekeningen. Niet iedereen kan het gepresenteerde cijfermateriaal zelf onderzoeken en begrijpen. Misschien is het juist de bedoeling dat u het opgeeft om te begrijpen. Het dringt pas tot u door als uw portemonnee voortijdig leeg begint te raken. Daarom is er een behoefte aan betrouwbare, onafhankelijke deskundigen die in staat zijn het cijfermateriaal te lezen. Maar ook die kunnen niet veel doen als er geen openbaarheid is van het cijfermateriaal. Het blijft daarom een uitdaging om het waardeloze kaf onder het cijfermateriaal van de regering weg te blazen om de waarheid te ontdekken.
Machthebbers leven vaak in de veronderstelling dat ze de waarheid in pacht hebben. Maar hun prestatie laat in dit geval juist het tegendeel zien. Hun rekensom is niet opgegaan. Er is een gigantische schuld oftewel een stinkend bezinksel overgebleven. Om niet weer te gaan dwalen, moet de crisis bij het rechte eind worden aangepakt. Anders gaat men door met ad-hoc-voortsukkelen.
D. Balraadjsing (uit Nederland)
