“Ik was al ingedeeld in een groep, die ondersteund wordt door een politieke partij. Dat besluit had ik als ‘groentje’ genomen. Ik werd op den duur van bewust dat de politieke partijen iets terug van je verwachten. En in de praktijk is gebleken dat je dan monddood wordt gemaakt of de politieke taal van jouw groep moet spreken. Ik wil daar echt zijn voor de belangen van jongeren. Dus heb ik de groep afgezegd en ben ik individueel de verkiezing ingegaan.”
Moektimisier geeft aan niet veel geld te hebben moeten uitgeven aan haar campagne. Het deel dat zij moest uitgeven, kon zij bij haar moeder krijgen. Op vrienden kon zij terugvallen voor advies, ondersteuning in het veld en op social media. Zij heeft ‘smart’ gehandeld door gebruik te maken van de huidige technologische mogelijkheden om haar doelgroep te bereiken. Zij maakte ook gebruik van de mogelijkheden via de media en vooral persoonlijk contact met de jeugd.
“Ik ben naar de muloscholen geweest, hooguit 10-12 scholen. Ik ben niet naar lagere scholen geweest, omdat ik van mening ben dat ze niet bewust stemmen. Ga nu naar een lagere school en vraag ze wat het NJP is en wat de taken van een jeugdparlementariër zijn. Vraag ze waarop je moet letten als je gaat stemmen. Ze zullen geen antwoord kunnen geven. Ik wilde me niet schuldig maken aan kinderen ‘brainwashen’, dus ben ik alleen naar muloscholen, middelbare scholen, en de universiteit geweest”, vertelt de gekozen kandidaat.
Zij is niet alleen leerkrachten en schoolleiders dankbaar voor hun medewerking tijdens de campagne, maar zeker ook de jongeren die op haar hebben gestemd. Daar het duidelijk is dat het NJP verdeeld is over politieke groepen, werd haar ook gevraagd hoe zij de samenwerking met de rest van de gekozen kandidaten ziet zitten. “Ik kan niet nu al zeggen dat er verdeeldheid is. Wij hebben nog niet eens samengewerkt. Voor de verkiezing stond ik alleen, nu niet meer. Met het team van Wanica sta ik niet alleen maar juist sterk”, stelt zij. Moektimisier begrijpt dat het NJP een inspraakorgaan is. Echter wenst zij zich niet te beperken tot adviezen geven, maar ook uitvoeren.
Ook een kandidaat die enkel de intentie had om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van jongeren, kan volgens haar nadat hij/zij niet is binnengekomen alle ervaring gebruiken om op een andere manier de bijdrage te leveren. “NJP is een manier, maar niet de manier. Trouwens, verkiezingen halen het uiterste uit je! Mijn boodschap aan alle jongeren is dat het leven uit veel meer bestaat dan eten, slapen en televisie kijken. Stap naar buiten en kijk waar jij zelf een bijdrage kunt leveren. Zitten en klagen heeft geen zin, er verandert niets. Er verandert pas iets als jij zelf verantwoordelijkheid neemt. Alleen zo kunnen we werken naar een beter Suriname”, aldus Moektimisier.
