In de Surinaamse bioscoop is dezer dagen een heel opmerkelijke film te zien die heel erg relevant is voor de verlammende situatie in ons land. De film ‘Hidden Figures’ gaat over de uitzonderlijke waarde van onderdrukte minderheden en/of groepen in de samenleving die de kans niet in voldoende mate krijgen om voor de volle 100% overeenkomstig hun kennis en kunde en potentie hun land waarvan ze houden, te dienen. De film gaat over de Amerikaanse Apartheid, die onder de Engelse term ‘segregation’ werd aangeduid, waarvan generaties zwarte Amerikanen slachtoffer zijn geworden en gedwongen werden om aan de rand van de samenleving, waaraan hun voorouders hadden gebouwd, te leven. In Suriname valt de groep burgers zonder een uitdrukkelijke of uitgesproken politieke kleur of voorkeur, hetzelfde lot ten deel. Hidden Figures is een film die alle bewuste Surinamers moeten zien. De film vertelt het waargebeurde verhaal van de Afro-Amerikaanse vrouwelijke wetenschapers Katherine Johnson en haar twee collega’s Dorothy Vaughan en Mary Jackson. Ze werkten allemaal in de West Area Computing Unit van het prestigieuze Nasa Langley Research Center in het begin van de jaren ‘60. De West Area Computing Unit was een groep deskundigen die uitsluitend uit vrouwelijke Afro-Amerikaanse wetenschappers bestond en een belangrijk aandeel had in de ruimtewedloop. Deze wapenwedloop ging tussen de USSR die een ruimtevaartprogramma had die voorliep op die van de Amerikanen, en de USA. Het was onderdeel van de koude oorlog tussen de twee landen. Het was de Russen voor de Amerkanen gelukt om een bemande ruimtevaartuig (de Sputnik) de ruimte in te sturen en weer levend op Aarde te ontvangen. Die eerste mens was de Rus Yuri Gagarin die deze eer te beurt viel. De film typeert de struggle van de Amerikanen om bij de ontwikkeling van het ruimtevaartprogramma, gelijke tred te houden met de Russen, ze liepen trouwens achter. Dankzij de berekeningen van de intelligente zwarte dames slaagde de Amerikaanse ruimtevaarder John Glenn er in 1962 als eerste Amerikaan in een baan om de aarde te vliegen. De film wijst hoe de zwarte intellectuelen apart moesten werken, aparte toiletten hadden, allemaal met opschriften, achterin in de bus moesten zitten. Ook wijst de film hoe de zwarte dames moesten vechten in een door witten bevolkte Nasa-kantoren en laboratoria, om hun talent en kennis, dat het vaderland nodig had, in te zetten. Schoorvoetend waren de discriminerende witte Amerikanen genoodzaakt om zich gewonnen te geven.
De film Hidden Figures houdt Suriname een spiegel voor. Suriname is een groot land qua oppervlakte, grenzen en natuurlijke hulpbronnen. De bevolking is klein en piepklein is het aantal academici en deskundigen als de groep afgezet wordt tegen de totale bevolking (niet eens 5%). Dat betekent dat alle academici ongeacht politieke kleur verplicht zijn om zich in te zetten voor de ontwikkeling van het land. Hoe anders is het echter in Suriname. Het hoger kader in Suriname is zwaar ondergewaardeerd, zowel bij de private sector als bij de overheid. De regeringen, alle in de afgelopen 20 jaar, willen alleen kader uit hun eigen partij inzetten. Dit kader is er nooit in voldoende mate aanwezig, soms is het kader helemaal niet aanwezig. De meeste intellectuelen en deskundigen zitten buiten de partijen. Er zijn een heleboel Surinamers zonder een politieke kleur, maar men is wel betrokken bij de samenleving. Men is niet geregistreerd door een politieke partij en ook geen onderdeel van de organen. Men volgt alle partijen kritisch en stemt afwisselend op basis van thema’s die aan de orde zijn in de samenleving. Het feit dat Suriname steeds moeite heeft om het hoofd te bieden aan crises heeft te maken met het feit, dat men het zeer schaarse kader uitsluit, omdat die politiek niet ergens en met name in de eigen partij geregistreerd zijn. Er is door een arts laatst in DNA een zeer domme uitspraak gedaan en dat is dat alle Surinamers een politieke kleur hebben. Dat is een leugen die de arts in DNA heeft verkondigd en deze uitspraak toont aan dat hij niet geschikt is als DNA-lid van een ontwikkeld land. Veel erger is het als hij bedoelt dat alle Surinamers een politieke kleur hebben. De politiek in Suriname heeft er baat bij om al het kader voortgebracht door de universiteit van Suriname te omarmen, ongeacht of men een politieke kleur heeft of niet. Verder moet men genoeg kader buiten de partijen laten zodat die onbevooroordeeld Suriname kunnen helpen beschermen en versterken. Er is in Suriname een zwaardere discriminatie gaande tegen kader, te vergelijken met die in de film Hidden Figures. Deze discriminatie zal Suriname houden als een ‘broko parnasi’ waar de jongeren niet zullen willen wonen.
