‘Abnormaal’, zo typeert het NDP-assembleelid Jenny Warsodikromo uit Commewijne de eisen van de stakende leerkrachten. Warsodikromo die leerkracht is, heeft 25 jaren lang lessen verzorgd op glo-niveau. Dat de stakende leerkrachten een salarisverhoging willen, waarbij een minimumsalaris van SRD 4.000 wordt geëist, vindt zij abnormaal hoog om eensklaps toe te kennen. ‘De leerkrachten kunnen alvast wel een klein beetje verhoging ontvangen, want alles is duur geworden.’ Dagblad Suriname verneemt dat een leerkracht van de benedenbouw van de lagere school netto een salaris van SRD 2.500 ontvangt.
Warsodikromo meent dat de staking van 10 dagen lang uiteindelijk op het schoolgaande kind zal drukken. Het kind zal tenslotte de dupe van worden. Uit ervaring weet de leerkracht, die thans volksvertegenwoordiger is, dat de ‘gap’ die binnen het onderwijsproces ontstaat, heel moeilijk in te halen is. ‘Die achterstand gaat nooit helemaal ingehaald kunnen worden’, aldus Warsodikromo. ‘Ook al worden de expressievakken vervangen met leervakken, dit zal geen oplossing zijn.’ Het is onmogelijk om de leerlingen gedurende de hele dag vol te proppen met leerstof. ‘De kinderen hebben ook behoefte aan ontspanning waar zij hun talenten kunnen tonen.’ Warsodikromo zou het echt op prijs stellen indien de leerkrachten tot 11.00 uur lessen zouden verzorgen en daarna in staking zouden gaan voor meer geld. ‘Maar het hele onderwijs is platgelegd’, aldus het assembleelid.
Volgens het assembleelid heeft de staking van de leerkrachten ook voor chaos binnen gezinnen gezorgd. De school die de leerlingen opvangt, moest vanwege actievoerende leerkrachten haar deuren sluiten. Ouders die werkzaam zijn, waren gedwongen hun kinderen bij buren achter te laten of hen mee te vervoeren naar andere districten bij een opa of oma die fungeert als oppas. ‘Het zijn de schoolgaande kinderen die het meest lijden onder de actie. Men moet geen politiek bedrijven met het leed van het schoolgaande kind. We moeten leren luisteren naar elkaar.’
Asha Gajadien-Bhagwat