Waarschijnlijk de meest controversiële president ooit wordt vrijdag beëdigd tot president van de USA. Door velen wordt de president van de USA aangemerkt als de president van de wereld. Dat heeft te maken met de militaire kracht en de daarvan afgeleide economische kracht van het Noord-Amerikaanse land, dat het Caribisch gebied en ook Latijns Amerika lange tijd als zijn achtertuin beschouwde. Het gevolg was de decennialange boycot van Cuba en invasies in Midden- en Zuid-Amerika. Het gevolg was ook de zwaai naar rechts in sommige Zuid-Amerikaanse landen in het noord-zuiden van het continent onder aanvoering van de overleden Hugo Chavez. Deze politieke beweging, die voortkwam uit de rechtenbewegingen van de Inheemse volken, maakte de landen uit de regio mondiger, waarbij Zuid-Amerika massaal zich uitsprak tegen het lijden van het Cubaanse volk, waaronder ook Suriname. De regio bundelde zich in de Alba en vond elkaar in de Petrocaribe-deals. Deze bundeling is zwaar geërodeerd door het overlijden van de charismatische Chavez en de malaise in zijn land die nu gaande is. Tegelijkertijd merkten we de opkomst van het Chinese imperialisme middels zijn ‘soft diplomacy’. De regio is geen achtertuin meer van de USA op de wijze zoals het was aanleunend tegen het einde van de traditionele koude oorlog. Maar Poetin heeft door zijn territoriale drang de zaak in een ander licht geplaatst. De spanning die er was tussen de USA en Rusland heeft een andere wending genomen met de aanstaande beëdiging van Donald Trump. Hij is vaker in karikaturen getekend zittend op de schoot van Poetin. Critici begrijpen niet hoe dit mogelijk is tegen de achtergrond van de mensenrechtentandpunten in de politieke top in beide landen. Trump heeft duidelijk aangegeven dat hij in alles de USA op de eerste plaats zet. Dit beleid is er altijd geweest, maar het bevond zich ergens in het midden van het spectrum. Met de beëdiging van Trump kan deze benadering naar het uiterste schieten. Een kritiek dat er is tegen Trump, is dat hij het niveau van een president niet kan bereiken. Zo is Trump teveel bezig met persoonlijke connecties en vrienden in binnen- en vooral het buitenland. Er is een verstrengeling aan het ontstaan tussen persoonlijke en zakelijke/politieke belangen. Het is verder ongehoord dat de Amerikaanse president rebelleert tegen de media. Dat rebelleren tegen de media is weggelegd voor corrupte landen in de lagere echelons, waartoe de USA nooit moet behoren. Met het gevecht tegen de media trekt Trump het niveau van de USA omlaag. Ook is Trump teveel bezig op twitter op het persoonlijke vlak. De reactie van de aanstaande president zijn oppervlakkig op twitter en het niveau is niet dat van een president. Op zijn twitter zijn er honderden komische reacties inclusief verzoeken om eindelijk uit te stijgen naar het niveau van een president. De tweets zijn voor het overgrote deel simplistisch van aard en heeft veel koppige herhalingen in de zin van ‘ik heb toch gelijk en ik zal doen wat ik zeg, no matter what’. Het is opvallend dat autoritaire leiders in het bedrijfsleven, die vaak stande pede gevoelsmatige besluiten nemen die soms goed uitpakken en soms minder goed, deze stijl willen doorzetten in andere functies waarin ze terecht komen. Er zijn personen in het bedrijfsleven die niet zwaar steunen op adviseurs en die neiging ook hebben in andere functies. Op social media wordt als reactie op de simplistische tweets van Trump gegeven dat hij zich niet laat informeren en sessies overslaat omdat hij het denkt beter te weten. Recent heeft de aanstaande USA president nog kritiek geleverd op de Navo en impliciet op het bestaan van de EU. De Europese landen geven toe dat zij weinig bijdragen aan hun eigen veiligheid en dat de USA voor veel moet opdraaien. De Europese landen in de Navo hechten veel belang aan de voortzetting van deze samenwerking, maar denken dat ze voor hun veiligheid dieper in hun zak moeten gaan, iets dat wellicht ook rechtvaardiger zou kunnen zijn. Een president die op gelijke wijze opvalt in Azië is Rodrigo Duterte van de Filipijnen. Hij zegt ook een heleboel ongenuanceerde zaken en lijkt veel op Trump. Zo vindt hij dat de huidige Amerikaanse president Obama een ‘son of a bitch’ is. Deze Filipijnse president heeft aangegeven dat hij in een vorige functie moorden heeft gepleegd op nog niet berechte, maar verdachte criminelen en drugsdealers. Hij heeft naar blijkt, genoten van deze acties en zou moeite hebben dat hij aan soortgelijke acties niet kan meedoen. Voor zijn uitvaren tegen de EU en Navo was er een gerucht dat Rusland tapes zou hebben waarop te zien is hoe de aanstaande USA president niet alledaagse seksuele handelingen zou uitvoeren met Russische prostituees in een Russisch hotelbed waarin ook de Obama’s zouden hebben geslapen. Een van de laatste tweets gistermorgen van Trump is dat hij, voordat hij president is, al ervoor zorgt dat banen worden gecreëerd in de USA met name in de auto-industrie. Het een en ander riekt naar egocentrisme. Trump heeft beloofd de kolenmijnen weer te openen en dus ‘spooksteden’ weer te doen herleven. Velen kijken ernaar uit hoe de Amerikaanse president na 20 januari onder druk van adviseurs een ommezwaai maakt. Dat zal veel lijken op de Surinaamse politiek.
