Woensdagavond 04 januari was voorlopig de mooiste avond die velen tot nu toe hebben beleefd als Surinamer in het nieuwe jaar. Het was de avond waarop Suriname op Trinidad zou uitkomen tegen het WK-land dat zijn voetballers de Soca Warriors noemt. Niet velen hadden durven dromen dat het een mooie voetbalavond zou worden, alhoewel het Surinaamse nationaal voetbalelftal, Natio, de laatste wedstrijden die het heeft gepeeld, zeker de laatste vanaf Guyana, volgens een herkenbaar patroon opmerkelijke prestaties neerzet. Surinaamse spelers zijn over het algemeen fysiek kleiner dan de counterparts in de Caribbean, maar er is een hand van de trainer in de uitgekiende tactiek die vruchten afwerpt. Trinidad is een van de 3 Caricom-landen (samen met Jamaica en Haiti) die ooit de regio hebben vertegenwoordigd op de WK. Dat gebeurde in 2006. Trinidad is het kleinste land dat ooit op een WK is uitgekomen. Suriname won voor het laatst van Trinidad in 1979. Het is na ca 37 jaar dat Suriname weer van dit eiland wint. Suriname staat op de Fifa rangschikking niet hoog: op de 150ste plek. Trinidad staat op de recente rangschikking op plaats 78. 7 van de 20 Trinidadianen verdienen hun brood in een buitenlandse competitie waaronder de USA. Veel Surinamers hebben geschreeuwd en gesprongen toen de Surinaamse doelpunten vielen. Opmerkelijk is dat de Surinaamse voetballers wel kunnen scoren als men initiatieven neemt, dus doelpogingen onderneemt. Opvallend was dat Suriname met een heel jong team meedingt naar een plek in de Gold Cup. Het spel dat Suriname heeft gespeeld was niet opvallend anders of toevallig. Dat betekent dat er een tactiek is waarmee deze trainer werkt en dat hij de spelers heeft waarmee hij zijn patronen kan uitvoeren. In de Trinidadiaanse media is niet gechoqueerd gereageerd op het verlies van Trinidad. Dit team was niet zo lang terug nog op trainingskamp in Nicaragua waar het twee wedstrijden had gespeeld die een boost waren voor het zelfvertrouwen. De Trinidadiaanse media meldden dat een speler kort voor de wedstrijd moest afhaken vanwege een blessure. Bij ons moesten meerdere basisspelers afhaken omdat ze kozen voor het meer lucratieve en populaire zaalvoetbal. Uit deze ontwikkeling blijkt dat voetbal en zaalvoetbal in Suriname totaal verschillende belangen dienen en met elkaar in conflict zijn. Als we rangorde moeten maken tussen deze twee sporten, dan is voetbal toch nog op de eerste plaats en is het veel zwaarder dan zaalvoetbal. Als Suriname op de map gezet zal worden via de sport dan is het eerder via voetbal dan zaalvoetbal. Bovendien wordt zaalvoetbal niet door alle voetballiefhebbers als volwaardig of gelijkwaardig beschouwd. Toch wordt er, wellicht vanwege de kleinere teams, veel aandacht besteed, ook door de media, aan het zaalvoetbal. Nu pas is voetbaal een inhaalslag aan het maken. Wedstrijden van de SVB worden nu live uitgezonden en deze worden net zo ervaren als de buitenlandse wedstrijden als die van de profcompetities. In de huiskamer en op de tv kijken voetballers anders naar de goede en slechte (tactische) zaken van zichzelf en de collega’s van andere teams. Het live uitzenden van Surinaamse wedstrijden heeft een andere waarde gegeven aan het Surinaamse voetbal en is aangemerkt als een positieve zaak. Gezegd kan worden dat de manier waarop de wedstrijd is gespeeld (met name de tweede helft en de verlenging) een goede indruk heeft achtergelaten. Maar uit elke wedstrijd moeten we de verbeterpunten optekenen. Opvallend in het Surinaams voetbal is dat de balcirculatie op een heel laag pitje is. De bal moet op een hogere tempo en snelheid worden doorgegeven. Spelers moeten in staat zijn om harder afgegeven ballen onder controle te krijgen en dan weer op een hoge snelheid af te geven. Dit is aan proces dat al moet beginnen bij de u-13 en verder. Zeker bij de oudere tegen de senioren aanleunende groepen en de senioren zelf moet constant getraind worden op strakke en snelle passes. Dat gebeurt heel weinig in Suriname omdat de meeste doelen van trainers korte-termijn-doelen zijn, die slechts gaan tot de volgende bondswedstrijd waar punten gehaald moeten worden. De SVB moet in tactisch opzicht vaststellen wat de top-5 tactische en technische bottlenecks zijn van het Surinaamse voetbal en de U-afdelingen van de verschillende clubs aansporen om daaraan te werken en dat te evalueren. De SVB moet via zijn trainingscommissies leerstof aanreiken aan de U-afdelingen en de seniorenteams om bijvoorbeeld de balcirculatie in ons Surinaams voetbal te bevorderen. Het is hoopgevend dat jonge voetballers Suriname op een zeer waardige wijze in het seniorenelftal kunnen uitdragen. Deze jongens moeten nu blootgesteld worden aan een milieu waarbij ze in hun clubs sneller kunnen gaan groeien. Dit stuk dragen we op aan het totale Surinaamse team dat op Trinidad zit, maar in het bijzonder aan trainer Roberto Gödeken en de jonge Ivanildo Rozenblad. Gödeken is een man die niet veel of onnodig praat en in staat is om denkwerk te verzetten en strategieën te bedenken. Zijn hand is duidelijk zichtbaar in de laatste 3 wedstrijden die Suriname heeft gespeeld. De Surinaamse speelstijl is geen toeval, maar een opgezet plan welke boeit. De wereldgoal van Rozenblad is ook geen toeval geweest. Het handelsmerk van de jonge Rozenblad is bekend: hij is een van de weinige voetballers in de Topklasse die de durf heeft om vanuit een afstand het doel te zoeken. Soortgelijke doelpunten zoals de winnende goal van woensdagavond, heeft hij vaker gemaakt. Vanavond is de wedstrijd tegen Haiti op schema. Wij geloven dat ook Haïti te pakken is.
