“Wij moeten ons als waardige onafhankelijke natie gedragen. In die zin dat wij niet alleen met elkaar, maar ook naar buiten toe de uitstraling hebben dat wij verantwoord en oprecht bezig zijn de belangen van land en het volk te dienen. Wij moeten ons eerlijk en oprecht tonen. Er lopen veel personen rond die eigenlijk niet met Suriname, maar uitsluitend met zichzelf bezig zijn. Ik blijf echter vertrouwen hebben dat het goed komt. Niet met de regering, maar met het land. Suriname is een jonge natie. Ik kan niet spreken van een verloren generatie. Deze generatie is op een negatieve manier beïnvloed. Het gaat een hele tijd duren voordat de situatie verandert. Maar de tijd geneest alle wonden”, aldus dr. Robert Baptista van de Nationale Partij Suriname (NPS)
Het streven naar onafhankelijkheid
De NPS heeft een voorname rol gespeeld tijdens het proces om te komen tot de staatkundige onafhankelijkheid van de Republiek Suriname. Het was Henck Arron die het streven naar onafhankelijkheid verwezenlijkte, hoewel de gedachte van een onafhankelijk Suriname al lang speelde. Er waren progressieve krachten die een onafhankelijkheidsstreven hadden. In het boekje over 20 jaar NPS werd het al verwoord, maar het proces naar zelfstandigheid begon reeds eerder. Ergens hindert het de NPS dat vooral het deel van de nationalisten dat huisde in de Partij Nationalistische Republiek (PNR) in hun doen en laten suggereren dat zij de doorslaggevende stoot hebben gegeven om te komen tot de Republiek Suriname.
De NPS heeft bij het verkrijgen van de onafhankelijkheid goed gepresteerd
Baptista, voorzitter van de NPS Adviesraad: “Het is niet relevant wie de mensen zijn geweest die rond 1975 aan het politieke roers stonden. Zij waren slechts de mensen die in de positie waren om de onafhankelijkheid mede tot stand te brengen. Dat de NPS heel belangrijk was bij het verkrijgen van de onafhankelijkheid staat buiten kijf”. Hij deelt de mening met anderen dat de militaire staatsgreep, 5 jaren na het bezegelen van de onafhankelijkheid door Arron, de goede weg die de Republiek Suriname had ingeslagen, moeilijk begaanbaar maakte. ‘Velen, vooral NPS’ers zijn de mening toegedaan dat het stopzetten van alles waarmee de regeerders ten tijde toen de staatsgreep werd gepleegd bezig waren, Suriname de das heeft omgedaan. West Suriname moest er ook aan geloven. Er was sprake van je reinste kapitaalsvernietiging. Miljarden werden verspild. De handelswijze tijdens het militair regiem en ook daarna heeft er mede voor gezorgd dat de Nederlandse ontwikkelingshulp werd verkwanseld.’
Dat was de revolutie
Baptista: ‘Bij de onafhankelijkheid heeft Suriname heel wat geld gehad om de ontwikkeling op gang te brengen en een solide financieel/economische basis te leggen en op eigen benen te staan. De coup kwam 5 jaren na de onafhankelijkheid. Maar de militairen hebben alles op z’n kop gezet. Wij hebben gezien wat er van terechtgekomen is. De Surinaamse zaak is binnen 7 jaren met de grond gelijk gemaakt. Alle initiatieven die op spoor waren om gerealiseerd te worden, zijn toen aangehouden en vernietigd. Het beleid heeft nergens naartoe geleid. Alle reserves die ter beschikking waren, zijn opgemaakt. Dat was de revolutie.’
Karakterprobleem
NPS-adviseur Baptista haalde aan dat wij anno 2016 een regering met dezelfde signatuur hebben als in de jaren ‘80. Het zijn dezelfde beleidsinzichten die toen en nu zorgen voor de problemen. Daarom verwacht hij niet veel van de huidige machthebbers. Het zijn dezelfde personen van toen die nu het bestuur in handen hebben. “Het is een karakterprobleem. Het is de manier waarop er met de staatsmacht wordt omgegaan. Het komt tot uiting in de wijze waarop de economie wordt aangepakt. Tijdens het militaire bewind werd er geld gedrukt om de economie te sturen. Nu wordt er anders te werk gegaan. Er wordt tegenwoordig geld geleend. Men hoopt dat de goud- en olie-industrie zullen bijtrekken. Wij zitten er mee.”
