Al een hele tijd is het nu, sinds ik mijn laatste column schreef. De eerste reden dat ik zo lang niet geschreven heb is dat ik het druk heb. Met mijn Stichting Edumax beginnen een aantal projecten nu gestalte te krijgen en hopelijk binnenkort ook te lopen. De tweede en eigenlijk de voornaamste reden is dat ik mij begon af te vragen of het schrijven van columns over opvoeding en onderwijs wel zin heeft. Het doel van mijn columns is discussie uit te lokken. Dit gebeurde in mijn beleving dus niet. Totdat ik op een feestje was waar bleek dat er een aantal mensen waren die mijn columns trouw lazen en mij vroegen wanneer de volgende column weer verscheen. Daarna maakte ik ditzelfde nog mee op de markt, bij het zwembad en nog een aantal plaatsen. Ineens dacht ik, dus men leest mijn columns wel. Men vindt ze interessant, origineel en leerzaam. Nou daar doe ik het voor! Vandaar hier mijn eerste column voor het nieuwe schooljaar, weer met frisse moed.
Als ik echter – het onderwijs gerelateerde nieuws- volg, voel ik mij weemoedig. Het lijkt wel of ontwikkeling betekent, steeds iets over een nieuwe boeg gooien. Dat is in mijn zienswijze dus juist niet het geval. De dingen die er reeds zijn zouden geoptimaliseerd moeten worden. Neem nou bijvoorbeeld ict (information and communications technology) in het onderwijs. Er zouden een groot aantal docenten voor opgeleid moeten worden. Maar wat is precies de bedoeling? Moeten de scholen dan niet eerst de faciliteiten hebben die nodig zijn voor ict? Als we docenten hebben zonder de faciliteiten wat hebben we dan….? Internet zou daarbij trouwens erg handig zijn hoor. Er moet dan wel wat aan gewerkt worden. Heel erg storend vind ik de zin: De minister zette een aantal internationale deskundigen in om de opleidingen binnen vier maanden op te zetten. (Bron: http://www.gov.sr/actueel/unieke-opleidingen-ict-in-education-van-start.aspx)
Is het niet veel belangrijker te zorgen dat er meer onderwijs op maat moet worden aangeboden? Dat de leerkrachten leren herkennen als er iets met een kind aan de hand is, in plaats van het dom kind in een hoek te plaatsen? Waarom schreeuwen sommige leerkrachten zo? Is dat pedagogisch verantwoord? De kinderen krimpen ineen, klappen dicht en gaan van hun leven hun mening niet uiten. Leerkrachten een (hele dure) cursus/ workshop (door internationaal vooraanstaande deskundigen en professoren) van twee dagen laten volgen heeft geen effect op zo een leerkracht.
Een kind dat elke morgen huilt, daar is iets mee aan de hand. Een kind dat maar niet leert lezen, daar is iets mee aan de hand. Een kind dat heel stout is, daar is iets mee aan de hand. Een kind dat steeds blijft zitten, daar is iets mee aan de hand. De meeste kinderen zijn gemiddeld (hebben een Intelligentie quotiënt (IQ) van 100), een heleboel kinderen niet. Wat moeten die? Met klem wil ik benadrukken dat ook de gemiddelde leerlingen en de uitblinkers beschadigd kunnen raken door de verkeerde aanpak te hanteren. Terug naar die frisse moed van mij, ik start binnenkort met bijlessen. Deze starten in Nickerie. Bent u een leerkracht en bent u op zoek naar werk, dan nodig ik u uit te solliciteren. Kijk voor de vacature op mijn website: stichtingedumax.123website.nl
