Door de minister van Financiën moest ons eens uitgelegd zijn wat de ‘Bank for International Settlements’ is en hoe corruptie de internationale instituten waar we zaken mee doen, heeft geïnfiltreerd en houden van de zwakke landen als Suriname. De Algemene Politieke Beschouwingen voorafgaand aan of als openingsstuk van de begrotingsbehandeling zijn vandaag aangevangen. Dat gebeurt in een periode die als zeer bewogen kan worden getypeerd. De sociaaleconomische rust is zoek in de Surinaamse samenleving. Er is veel onzekerheid ingetreden in het leven van de Surinamer. De lonen en salarissen van de loontrekkers in de publieke en private sector zijn gehalveerd. Er waren tijden waar achter elkaar loonsverhogingen zijn toegekend, bijvoorbeeld in de publieke sector, waar gelijk werd ervaren dat met de lonen ook de prijzen omhoog gingen. Thans bestaat er een vrees om maar elke loonsverhoging toe te kennen. Het spook van de erosie van de koopkracht ligt altijd op de loer. De loontrekkers zijn echter verarmd en dat is een feit. Intussen hebben Surinamers hun consumptiepatroon, naar wat winkeliers rapporteren, flink bijgesteld. Prijzen die omhoog gaan, gaan nauwelijks meer omlaag, ongeacht de ontwikkelingen op het koersenfront. We hebben in de afgelopen periode enkele dagen gekend, waar de koers gedurende enkele dagen constant een neerwaartse trend vertoonde, maar er was geen vertrouwen in het ontstaan van een uiteindelijk evenwicht en rust. Intussen is de koers weer aan het stijgen. Waarom de koers omlaag gaat en waarom het weer stijgt, is voor vele burgers een raadsel. In de afgelopen periode hebben zich zaken afgespeeld die enorme zorgen baren wat betreft de toekomst van het land. In de eerste plaats is het duidelijk geworden dat het macro-economisch en financieel systeem van de overheid niet deugt. Er heeft zich op dit vlak straffeloosheid voorgedaan, waarbij beweerd wordt dat de minister van Financiën boven de president staat en in zijn handelingen niet gevolgd en beoordeeld kan worden door de president. Het is ook duidelijk geworden dat op het macro-economisch, financieel en monetaire vlak er geen deugdelijkheid bestaat en dat de president thans geen vertrouwenwekkend en betrouwbaar (kennis)infrastructuur ter beschikking heeft, die richtinggevend kunnen functioneren. De burger begrijpt de dynamiek die er is tussen het financieel systeem hier en het financieel systeem internationaal niet, maar weet wel inmiddels dat kapitaal wordt verkocht en gekocht en dat de prijs van kapitaal afhankelijk is van de kredietwaardigheid van het land en de kwaliteit van het bestuur van het land. Bij het kopen en verkopen van kapitaal zijn er nationaal en internationaal ‘brokers’ die in de wandelgangen de deals beklinken en in aanmerking komen voor kleine en grote ‘percentages’. Om het te begrijpen, verwijzen we naar de vermeende handelswijze van onze ambassadeur in India, die in dit systeem zou kunnen passen. De Surinamer heeft, op kleine uitzonderingen na, het vermogen en de kennis niet om te achterhalen en aan de kaak te stellen, langs welke schijven het internationale kapitaal zich beweegt en hoe het op en neer gaat en uiteindelijk zijn bestemming bereikt. Enkelen hebben inmiddels het begrip ‘verdampen’ al geïntroduceerd in de maatschappelijke discussie en dat verdampen is de grootste bedreiging voor de geboren en niet geboren kinderen van Suriname. Er is een dynamiek in Suriname die financiële kanalen kan aanboren. Intussen weten we ook al dat er internationaal onverschilligheid bestaat tegenover landen die geen sterke stem en lobby hebben in internationale fora waarop de internationale media gefocust is. Suriname heeft een piepstem, geen haan zal internationaal kraaien als Suriname wordt leeggeplunderd. De Surinaamse diaspora is steeds meer aan het vervreemden met Suriname. Internationaal kunnen grote landen het zich permitteren om de andere kant op te kijken ls het misgaat in Suriname. Er zijn geen krachten in de Eurozone en in Amerika die bijvoorbeeld rellen of grote protesten zouden kunnen mobiliseren wanneer de internationale instituten door de interne corruptie, het land Suriname zouden uitzuigen en het land zouden vernietigen. Hetzelfde kan bijvoorbeeld gezegd worden van Haïti, die jarenlang en nog steeds uitgebuit en misbruikt wordt door corrupte westerse instituten en politici. Er is een hardnekkig gerucht dat de financiële maffia, gebruik makend van de corruptie die er bestaat in de internationale instituten die geld verkopen en ook nationaal, bezig is Suriname te misbruiken om kapitaal te bewegen die uiteindelijk op een aantal rekeningen van een aantal Surinaamse en buitenlandse mensen zal belanden. Beweerd wordt dat geld zal worden geleend voor het arme Suriname, maar dat het geld Suriname nooit zal bereiken. Suriname wordt misbruikt en verkracht, maar Suriname heeft net als een onschuldig kind geen stem. De nieuwe internationale namen die opeens in Suriname opduiken, zoals laatst bij de Presidents Cup, zijn niet zomaar. Formeel zal wel een schuld worden bijgeschreven op de rekening van de Surinamer. Die schuld zal van de Surinamer een slaaf maken, waarvan de enige oplossing is de nationaliteit van het land inruilen voor een andere. De internationale gemeenschap geeft niet om Haïti, zodat het land nog steeds wordt misbruikt. De internationale gemeenschap geeft ook niet om Suriname. In de grote wereld draait het allemaal om macht en geld en wordt de dienst uitgemaakt door corrupte kapitalisten, ook bij de wereldmedia. De rijke landen hun systeem is erop gericht en steunt op afwenteling naar ontwikkelingslanden. Kortom, het lijkt erop dat de financiële maffia met nepleningen aan Suriname, miljoenen dollars zal bijschrijven op hun rekeningen. Onze minister Hoefdraad behoort en wordt geacht dit te kunnen weten.
