Hij zou, indien in leven, zijn 83ste geboortedag herdenken op 9 december a.s.
Leonardus, Philipus, Antonius Slory zag het levenslicht op 9 december 1933 in het district Coronie. Hij was de zoon van Mathilda Hooplot en Richenell Slory. Zijn vader was de stuwende kracht achter het opzetten van een moderne cocospers in het district. De straat alwaar de cocospers werd gebouwd is naar Richenell Slory vernoemd. Deze cocospers bestaat er niet meer. Grond en opstallen zijn in handen gekomen van Gitana Plak voor het opzetten van een handicraft bedrijf.
Als je in Coronie de vraag aan jongeren zou stellen, wie Michel Slory is, dan zou je het antwoord niet gauw voorgeschoteld krijgen. Niet dat hij onbekend is in het district, maar simpel vanwege het feit dat zijn oudere broer Leo, meer bekendheid genoot onder de Coroniaanse samenleving. Hij was bij elke inwoner van het district bekend als de landbouwer, de zakenman, de criticus en trouwe kerkganger. Oom Leo Slory, zoals hij liefkozend door iedereen genoemd werd, was de Coroniaan die geen blad voor de mond nam wanneer hij dat nodig achtte. Elke Coroniaan die Leo Slory gekend heeft, weet dat als hij aanwezig was op een bijeenkomst, van welke aard dan ook, er zeker kritische vragen of opmerkingen gemaakt zouden worden door hem. Hij was geen negativist, zoals velen van mijn districtsgenoten, maar een voorbeeldfiguur voor velen, een harde werker en een man met een duidelijke ontwikkelingsvisie voor zijn district. Oom Leo had een verschrikkelijke hekel aan jongeren die niet graag de handen in de modder stopten. Aanpakken was zijn motto. Hij demonstreerde dat ook door op vele arbeidsvlakken bezig te zijn. Hij verbouwde padie in de Larecopolder. Hij produceerde houtskool op zijn achtererf. Zelfs het beroep van winkelier heeft hij uitgeoefend. Hij heeft zich zijn hele leven lang bezig gehouden met zijn lievelingsproduct, de cocosnoot. Immers, zijn vader is de pionier geweest van genoemde cocospers.
Hij droomde van een welvarend Coronie met een moderne cocosindustrie, pelmolens voor geoogste padie, en export van landbouwgewassen. De man was er heilig van overtuigd dat Coronie alle ingrediënten in huis heeft om allerhande producten van cocos te produceren en te exporteren. Zijn mening om de cocosindustrie daadwerkelijk tot ontwikkeling te brengen is thans een veel besproken issue. Er zijn weinig Coronianen die het als hun plicht zien om cocosplantjes die onder verwaarloosde bomen worden aangetroffen goed en op een veilige plek in de grond te stoppen. Oom Leo was een meester hierin. Ik vroeg hem waarom hij zich zo bekommerde om de zovele cocosplantjes . Hij stelde mij de retorische vraag; vandaag ben je cocosolie komen verkopen voor mij. Hoeveel cocosbomen heb jij geplant? Het leek alsof mijn vraag koren op zijn molen was. Hij maakte mij duidelijk dat als de bomen niet door onze voorouders waren geplant, wij niet de mogelijkheid zouden hebben vandaag, om de vruchten ervan te plukken. Dus ik doe het voor de komende generaties, zoals mijn vader dat gedaan heeft. Oom Leo had er enorm veel plezier in wanneer de tijd daar was voor de cocosnotenoogst. Op zijn woonerf verzamelde hij duizenden geoogste cocosnoten om te verwerken tot olie. Velen vonden een baantje bij hem om wat bij te verdienen. Plukkers, verwerkers. Het was een komen en gaan van vele jongeren om een job te vinden bij oom Leo Slory.
Nee, hij exporteerde niet. Hij zette wel een levendige handel op in cocosolie.
Naast het op grote schaal produceren van cocosolie kocht hij het product ook zelf op van de Coronianen.
Hij verkocht deze door aan afnemers buiten het district. Oom Leo Slory is van grote betekenis geweest voor talloze Coronianen. Cocosolieproducenten uit alle hoeken van het district zochten hun weg naar “BAKA-PASI” om hun product te verkopen. Leo Slory kocht alles en van iedereen op. Het is waarschijnlijk minder bekend bij niet Coronianen, maar generaties lang levert de cocosnoot een grote bijdrage aan het inkomen van de bewoners. Dag en nacht stond oom Leo klaar om de cocosolie van de Coroniaan op te kopen. Het maakte voor hem niet uit hoe laat de verkoper wilde aankloppen.
Hoe zou het zijn voor de Coroniaan als zij niet een Leo Slory hadden die hun cocosolie opkocht en ook contant en gelijk daarvoor betaalde. Hoe zou het zijn voor talloze huisvrouwen als zij niet een oom Leo Slory hadden om hun printabezems op te kopen.
Hij verdient misschien niet een standbeeld, maar zeker zal er in de toekomst in overweging genomen moeten worden om deze man te vereeuwigen. Dat geldt niet alleen voor oom Leo Slory, maar ook voor Richenel Tolud (Malla), Bert Lamsberg, David Etnel, Eddy Groenfelt en talloze andere reeds overleden Coronianen die op hun eigen wijze een wezenlijke bijdrage hebben geleverd aan de sociaal, maatschappelijke en economische ontwikkeling van Coronie.
Harold Bendt
