Zal wel op een aantal teentjes trappen of niet… Nou ja, we zijn Surinamers en we hebben lange tenen, misschien reden waarom het een Surinamer was die de schoenstikmachine uitvond. Dankjewel Jan Ernst Matzeliger.
Sowieso niet de eerste “grote” Surinamer die niet de nodige aandacht van ons heeft gekregen. Hij staat niet eens in onze geschiedenisboeken. Wat onze geschiedenis boeken wel duidelijk maken was de onafhankelijkheid, de revolutie. Dus we kunnen stellen dat Suriname is begonnen in 1975. Laten we dat stellen! Ik zou dit artikel een zelf reflecterend artikel kunnen noemen omdat er genoeg vragen zijn waar er zelf op geantwoord kan worden. Denk wel bij mezelf, ik ben maar een jonge niets wetende Surinamer, dus wacht maar de reacties af.
Suriname is jong
Life begins at 40 is een zeer populaire gezegde, dus zou het leven van Suriname vorig jaar moeten beginnen. Dat we jong zijn, is opmerkelijk. We kunnen als Surinamers nog steeds niet komen op 1 visie, 1 doel. We hebben wel allen als veelgenoemd doel “Suriname naar grotere hoogten brengen!”. Maar waarmee? Hoe? Voor wie? Zoals we allen weten moet een visie/ missie goed omschreven zijn. Laten we even kijken naar de missie van Amerika: “Create a more secure, democratic, and prosperous world for the benefit of the American people and the international community.” Belangrijk hier is “for the better of American people.” Dit missen we als Surinamer. Sowieso kunnen we nog niet in alles de top bereiken, maar we moeten wel tenminste 1 ding zoeken waar we allen achter gaan staan en van daaruit verder werken.
Sport bijvoorbeeld?
De trots van de Surinamers was te merken toen onze atleten het stadium binnen stapten en we onze vlag zagen wapperen. Altijd een mooi moment. Dit ging door tot het startmoment van elke sporttak waar we aan meededen en verdween direct op het moment toen het eindigde en we niet verder gingen. Dan zal je wel denken dat Surinamers een sportlievend land is noh? No. Want als diezelfde gasten lokaal hun prestaties leveren is de aandacht zeer gering of zelfs afwezig. Zouden onze topatleten op het moment dat ze op de startlijn staan pas beseffen dat we als natie achter ze staan? De regering investeert niet genoeg in sport. Laat me dan denken… Als de regering begint te investeren in sport gaan we dan gezamenlijk als Surinamers de sportcomplexen bezoeken om onze sporters aan te vuren? Of bedoelen we de regering moet meer investeren in buitenlandse trainers en onze sporters naar het buitenland sturen om betere resultaten te boeken? Hier een leuk idee. Denk erover na. Laten we allemaal sportevenementen bezoeken, ons geld daar spenderen zodat de sportbonden niet meer op subsidies hoeven te wachten…
Kennis en technologie bijvoorbeeld?
Aan de andere kant van de sporters, heb je de niet sporters oftewel nerds. Ik mag dat zeggen omdat ik er een ben. Die krijgen ook geen aandacht. We zijn de afgelopen maand, tijdens CANTOcode en de Natuurkunde Olympiade, in de prijzen gevallen, maar denk je dat het werd opgemerkt? De regering investeert niet genoeg in kennis en technologie. Laat me denken… Als de regering begint te investeren in kennis en technologie gaan we dan gezamenlijk als Surinamers gebruik maken van Surinaamse software en kennis? Of bedoelen we dat de regering meer moet investeren in buitenlandse consultants die buitenlandse software pakketten aanbieden? Hier nog een leuk idee. Denk erover na. Laten we allemaal Surinaamse kennis en technologie te gebruiken, zodat Surinaamse nerds kunnen investeren in groei van hun startups.
Maar terugkomend op het belangrijkste: “Wat is onze missie als Suriname?”
