We sprongen een gat in de lucht van blijdschap, maar zelfs dat is ons niet gegund. Suriname verscheen gisterenmiddag in de persoon van atlete Sunayna Wahi aan de start van een race op de 100 meter vrouwen. We zagen Wahi zwak beginnen, maar als een pijl naar voren schieten en de race winnen met bijna 2 meter voorsprong. Burgers zitten aan het werk en hoe de Olympische Spelen en races in elkaar zitten is niet bekend. Op de radio werd al bekend gemaakt dat onze landgenoten in de finale was beland en dat ze een van de drie beste tijden had voor de finales. Tussen 12 uur en 1 uur in de middag was de euforie te merken. De media begon ook melding te maken van finales en halve finales. Het geluk dat in ons omging was van korte duur. Nader onderzoek leert dat onze landgenote in de preliminaries had gelopen, 1 van de 3. Dat is voor de landen waarvan de atleten zich niet met snelle nummers hebben ingeschreven. Het waren dus 3 races om enkele lopers uit te kiezen uit de traagste ingeschreven nummers. Op het moment dat wij dit schrijven is op het koninginnennummer 100 meter sprint de 8 heats (races) met elk 8 sprinters gelopen. Daarna volgen de 3 semifinales en daarna wordt pas de finale met 8 topsprinters gelopen. Onze landgenote liep 12.09, maar dat is haar 3de beste tijd. Haar snelste tijd is 11.47 seconden. Om een vergelijking te maken hoe snel onze landgenote is, onze Caribbean en Jamaican sister Shelly-Ann Frases Pryce won gracieus en sierlijk dit nummer bij de London Olympics in 2012. Haar beste tijd is 10.70. Als onze landgenote haar personal best verbetert is ze in staat om de heats en de semifinales te doorlopen en in de finale te staan. Voor dit moment zou het een uitzonderlijk mooi moment zijn als Wahi in de finales staan, maar we beseffen dat er een enorm sterk veld is waar onze Caribische zusters als panters over de 100 meter heersen en regeren. Als landgenote Wahi in de semifinales staat is dat ook niet slecht, bij de volgende Spelen is Wahi wel 29 jaar oud, een leeftijd waarop sprinters nog goede sprintnummers kunnen lopen. Hoe je het ook draait of keert, het was mooi om te zien gistermiddag hoe onze landgenote een Olympische race won. Ze heeft ons voor enkele momenten tot zeer trots gemaakt en daarvoor zijn we haar zeer erkentelijk. De race van Wahi en die van Renzo Tjon A Joe, die uitgezwommen is, moeten heel vaak herhaald worden voor onze jeugd. De frustraties die vanuit de politiek op onze jongeren afkomen en het onethisch en goedkoop laag gedrag, maken jongeren moedeloos en ontnemen hun in internationaal context hun eigenwaarde en trots als Surinamer. De eerste Olympische race die deze atleten hebben gezwommen en gelopen hebben ons toch trots gemaakt. Het geeft hoop en het geeft aan dat wij internationaal toch wel wat kunnen doen. Tjon A Joe is klaar met de Spelen, maar Wahi nog niet op het moment dat we dit schrijven. Onze landgenote heeft haar race met enige gemak gewonnen en ze was niet dichtbij haar personal best. In de finale van 2012 was 11.01 op dit nummer de laagste tijd en de snelste 10.75. Wahi is al eens gekomen tot 11.47. In de semifinale was 11.39 seconden de laagste tijd, dat is een verschil met 0.19 seconden. De semifinales lijken dus zeker een haalbare kaart. We hopen dat onze landgenoten ten minste tot de semifinale is gekomen als u de krant leest, we hebben geloof in haar gehad toen we dit neerpenden.
Steeds als we kijken naar atletieknummers, dan kunnen wij het niet nalaten om te stellen dat Suriname een grote pool van lange afstand- en sprintatleten met natuurlijk talent verwaarloosd, precies als we regenwater laten lopen en de potentie daarvan niet inzien. Suriname barst van het atletiektalent, maar dat hebben de Surinaamse regering, de ambassades en de Surinaamse Atletiekbond nooit gezien. Suriname kan een enorm exportland worden met atleten die nummers lopen. De atletieksport is in Suriname heel zwak ontwikkeld, leerkrachten hebben tot nu toe ook geen rol voor zichzelf gezien. Zo zijn er districten waar er geen enkele atletiekvereniging actief is, iets dat gewoon niet kan. In alle districten moeten er meerdere atletiekverenigingen voorkomen, niet alleen in Paramaribo. Surinaamse regeringen die de atletieksport niet bevorderen door actief atletiekverenigingen te stimuleren, hebben geen oog voor het Surinaamse belang en het Surinaamse talent en het op de kaart zetten van ons land internationaal. We roepen de bevoegde en betrokken instanties om op de oprichting van atletiekverenigingen actief te promoten. Daarmee kan ook de liefde worden getoond die regeerders die de volwassenen van het land dienen te hebben voor onze jonge kinderen die zeker met atletiektalent worden geboren.
