De Stichting Toerisme Suriname (STS) heeft daags terug haar cijfers gepresenteerd wat betreft het toerisme in Suriname. De Surinaamse regering predikt een verhaal van het diversifiëren van de economie, maar daden richting de potentieel duurzame sectoren landbouw en toerisme zijn nog niet gesteld. De LVV-minister is enigszins aan het woord, maar die van TCT zwijgt in alle talen. Het geloof is er daarom niet dat men het meent met het verhaal van diversifiëren. In elk geval loopt men er niet warm voor op TCT. Kennelijk is niemand daar gemotiveerd om extra werk te doen of om uit een winterslaap te komen of misschien inspireert het leiderschap niet. Nu is er een negatief reisadvies gegeven door de Canadese regering om Suriname te bezoeken, omdat het er onveilig zou zijn. Er is de afgelopen maanden een toename te bespeuren geweest van overvallen op toeristen. Een jaar geleden was deze ontwikkeling er nog niet. De STS geeft aan dat er een toename is van toeristen uit o.a. Canada. Er is een criminaliteitsprobleem in Suriname en toeristen zijn meer het doelwit de laatste tijd. Het veiligheidsprobleem is door deze regering niet serieus genomen. Men is bang om maatregelen te treffen, omdat men in bepaalde politieke haarden stemmen gaat verliezen. De Surinaamse regering denkt dat alles maar komt aanwaaien en dat men wanbestuur kan blijven voortzetten. Nu hebben we te maken met een soort 10 plagen over Suriname in combinatie met de Bijbelse 7 magere jaren. Een deel van de plagen zijn de personen zelf in en rondom de leiding van het land. De 10 plagen uit de Bijbel staan in verband met een bepaald soort leiderschap en ze waren een straf. Er is nauwelijks goed nieuws te melden vanuit Suriname. De uitdrukking ‘krabita anu’ is al gevallen. Het feit dat we bij een bepaald soort leiderschap steeds een bepaald negatief patroon en tendens zien terugkeren, heeft te maken met een zekere ‘kunu’ waarmee sommigen in onze samenleving lopen. Het e.e.a. heeft te maken met een onverwerkt verleden en voor een deel met misdaden gepleegd in de militaire periode, die we proberen te wissen uit ons geheugen. Suriname is in wezen een prachtig land voor toerisme, maar met wanbestuur en vriendjespolitiek red je het niet. Dat er activiteit nodig is, blijkt uit de toename van Duitse toeristen. Suriname was er op een beurs en het resultaat is zichtbaar. Suriname is een land waar toeristen zich gemakkelijk thuis kunnen voelen en van kunnen houden, maar Suriname moet naar de toeristen worden gebracht. Daarvoor moeten we op beurzen zijn en contacten leggen, Suriname branden. Onze ambassades moeten daarbij een rol spelen, maar ze zijn qua instelling en qua capaciteit niet in staat om dat te doen. Toerisme is een sector met duidelijk uitgewerkte producten die aan de man moeten worden gebracht. Het vereist een samenwerking tussen de overheid en de private sector. Veiligheid, gezondheid, cultuur, culinair, transport, de handel en administratieve rompslomp zijn verbonden aan toerisme. Het Surinaamse volk is vanwege zijn samenstelling niet xenofoob, maar de regering loopt ver achter op de private sector en kan deze niet ondersteunen, TCT is al sinds de NF-periode zwaar verwaarloosd door incompetent leiderschap. Virusziekten en onveiligheid bedreigen nu duidelijk het Surinaamse toerisme, maar de grondoorzaak voor beide is wanbestuur dat denkt dat alles vanzelf komt aanwaaien in Suriname. In vergelijking met 2014 is het bezoekersaantal in 2015 met 9.5% afgenomen. Dat is een zware terugval. De meeste toeristen komen uit Brazilië, Frankrijk, Frans-Guyana, Guyana en Nederland. De grootste instroom is vanuit Nederland, maar in 2015 was er in vergelijking met 2014 een afname van 11%. Uit Brazilië was het bezoekersaantal scherper: 25%. Deze laatste daling wordt toegeschreven aan de daling van de goudprijs in 2015. Het bezoekersaantal vanuit Canada echter steeg met 43% naar 2613 personen in 2015. Dat is een ontwikkeling die we moeten stimuleren. Toerisme wordt bevorderd door dienstbaarheid aan de toerist en dat bereik je bijvoorbeeld niet met een norse minister die nooit lacht. Arrogantie en ongefundeerde grootdoenerij gaan niet samen met toerisme. Suriname moet op les gaan bij Aziatische landen. Op TCT hebben we een ‘beauty with brains’ nodig met een gezicht dat men met genoegen herhaaldelijk afdrukt in binnen- en buitenland en die zijn er wel in Suriname, maar wellicht niet paars genoeg gekleurd. Opmerkelijk is dat er ook een toename van Trinidadianen naar Suriname was met ruim 15 % naar 5.849 toeristen. Surinamers houden niet van kritisch wetenschappelijk onderzoek en van lelijke uitkomsten (over de opdrachtgever van het onderzoek zelf), dus het is nog niet exact bekend waarom het aantal toeristen is afgenomen. Maar wij schatten dat het gaat om de virusziekten, veiligheid, negatieve reisadviezen, verhoogde kosten en het slechte politieke en daaraan gekoppelde economische nieuws dat steeds uit Suriname verschijnt in de internationale media. Dat de STS wat de Frans-Guyanezen betreft, vermoedt dat het gaat om mensen die inkopen komen doen, is een gele kaart. STS moet in de stad lopen en praten met de toeristen, dan weet je al wie waarvoor hier is. Daarnaast is wetenschappelijk onderzoek zeker nodig om de trends te verklaren. In elk geval zien wij dat toerisme nog een kans maakt, maar dat vanuit de overheid de ondersteuning niet zichtbaar is.
