Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft zoals afgesproken de documenten die vooraf zijn gegaan aan de lening bij deze financiële instelling, gisteren gepubliceerd. VHP-parlementariër Riad Nurmohamed vindt het Herstel en Stabilisatieplan van de regering een heel slordig document. “Als je een plan schrijft, moet het heel transparant zijn. Het moet nauwkeurig uitgewerkt zijn. De informatie moet duidelijk geprojecteerd zijn. Er zijn prognoses gemaakt, die niet zijn verklaard”, stelt Nurmohamed.
NPS-parlementariër Patricia Etnel uit haar misnoegen op social media. “Al langer dan een maand wordt door de huidige leiders het gouden plan beloofd; een soort herstel en stabilisatie. Wel nu: uiteindelijk komt het plan richting het parlement. Bij het lezen van het plan, als ik het zo mag noemen, is de eerste vraag die in mij opkomt: wie heeft het geschreven? Adviseurs? Of zijn het mensen geweest die totaal geen kaas hebben gegeten van het woord plan, laat staan wat een plan moet zijn. Wat ik erg vind, is dat deze regering een loopje neemt met mijn intelligentie”, schrijft Etnel.
NPS-voorzitter Gregory Rusland spreekt niet van een plan, maar van een gewoon document. In het document zijn er een aantal zaken aangehaald waarvan men uitgaat dat men die wil realiseren. “Natuurlijke vragen wij ons af hoe men dat zal realiseren en wat het kader is waarmee men dat wil gaan doen. Kijkende naar de definitie van het woord ‘plan’ zou de hele detaillering van de verschillende projecten die men zal uitvoeren moeten worden opgenomen. Ook moest men aangeven hoe dat allemaal zou lopen en wat de verdiencapaciteit zou zijn van de projecten, om te weten hoe zij de lening zullen terugbetalen. Die zaken zijn niet opgenomen in het Herstel- en Stabilisatieplan van de regering. Men heeft het document naar het parlement gestuurd. Wij zullen dus erover praten. Alleen vraag ik me af in hoeverre dat allemaal zin heeft”, stelt Rusland.
De basis van het hele plan van de regering is de ‘Standby Agreement’ met het IMF. Dat is getekend zonder dat het parlement, tevens bepaalde ministers inzage hadden. Die transparantie is zoek. Rusland denkt dat de regering overmoedig is, en dat zij denkt dat niemand hen iets kan doen. Vandaar men zich niet druk maakt met het geven van openheid aan zaken. Volgens hem merkt het volk de gevolgen daarvan wel. Hij verwijst naar de zaak van Chitan en Sapoen, waarbij zelfs de rechters machteloos staan. De advocatenvereniging geeft aan dat de vonnissen uitgevoerd moeten worden, terwijl de veroordeelden doodleuk zeggen dat zij het niet zullen doen.
Uiteindelijk moet nog blijken welke document in het parlement zal worden besproken; het plan van de regering of de intentieverklaring met het IMF. Daar bestaat bij Nurmohamed ook onduidelijkheid over.
Volksvertegenwoordigers van de oppositie zijn de mening toegedaan dat dit document beter eerst door de Surinaamse regering aan de samenleving zou worden gepresenteerd. ‘Op zo een manier lijkt het erop alsof de regering vooral het parlement niet voorziet van informatie.’
Kavish Ganesh
