Vakbondsleider Murwien Leeflang merkt op dat het fenomeen van ‘ontslag’ de laatste tijden veel voorkomt. Hij ziet dat er veel ontslagen aan de orde komen, die buiten het gezichtsveld van de samenleving blijven. Zo heeft hij onlangs een vergadering belegd te Onverdacht met de security medewerkers van Suralco, die straks ook werkloos zullen zijn. De groep is niet in dienst genomen door de huidige werkgever. Bij de vorige werkgever heeft de groep ettelijke dienstjaren gemaakt. Blijkt dat toen het contract van de vorige werkgever niet verlengd werd, de werkgever zijn administratie gewoon overdroeg aan een andere contractant, die de dienstjaren van de werknemers met een nieuwe klok telt. Leeflang noemt de houding van de huidige werkgever een terechte houding, omdat de werknemers de dienstjaren niet bij de huidige werkgever hebben gemaakt. De mensen kunnen de afkoopsom ook niet bij de Suralco verhalen, omdat Suralco niet hun werkgever is. Er wordt getracht met de vorige werkgever in contact te treden, om tot een vergelijk te komen. Daar is Leeflang niet pessimistisch over, maar over succes kan hij nog niet praten.
De werknemers hebben gewoon op een blauwe dag moeten vernemen dat zij een andere werkgever hebben. Dit alles heeft mogen kunnen, omdat er geen wetgeving is die deze praktijksituatie verbiedt. “Als er goede wetgeving is, weet iedere werknemer en werkgever de goede weg op te gaan. Het moet concrete wetgeving zijn. Het zal geen wetgeving moeten zijn dat langdradig en op verschillende manieren te interpreteren is. De regering heeft kijkende naar deze situatie, veel werk”, stelt Leeflang. De vakbeweging staat niet sinds nu te trappelen voor dit stukje wetgeving in Suriname. Bij het aantreden van president Bouterse in 2010, leek het erop dat er veranderingen zouden komen in het stukje wetgeving van arbeiders. Dat is volgens Leeflang nog niet wat het wezen moet.
De vakbondsman vindt dat de overheid veel aandacht moet schenken aan het vraagstuk van bescherming van arbeidersbelangen. “Hoe minder mensen werk hebben, hoe groter het probleem is voor de politiek. Mensen houden zich niet bezig met de werkloosheidscijfers, maar het neemt toe. De regering zou beter hebben gedaan als die zich beter had laten informeren door de vakbeweging en zich ook open had gesteld voor de voorstellen van de vakbeweging. Dat gebeurt niet omdat de regering onder druk zit van het Internationaal Monetair Fonds. Met een regering aan tafel zitten, die al heeft besloten wat er zal gebeuren, zou volgens Leeflang niet moeten. De regering kan tekens aangeven dat ook zij openstaat voor dialoog, maar dat moet volgens Leeflang ook blijken uit de houding van de regering.
Kavish Ganesh
