De politicus Arnold Kruisland is herkozen lid van het Congres van de Nationale Partij Suriname. Over de interne perikelen van de partij zegt hij: ‘Ik werk met overtuiging binnen de partij. Ook als het minder goed gaat. Arbeid werpt vruchten af, door trouw aan de partij en het volk probeer ik mijn politieke idealen waar te maken. Ik hou mij niet op de achtergrond. Ik trek mij niet terug uit de partij, hoewel ik de wind vaak van voren krijg. Ik heb met ideële uitgangspunten een politiek doel. Ik zal nooit uit de NPS stappen, omdat mijn mening niet wordt overgenomen of ik een bepaalde functie niet krijg. Het niet aangesteld of gekozen worden in een functie is voor 90% van de afvallige leden, een reden om de partij de rug toe te keren. Omdat je, je zin niet krijgt, verlaat je de partij en gaat allerlei negatieve dingen over de partij verkondigen. In het ergste, verraderlijke geval sluiten overlopers zich aan bij de vijand.’
Uw collega Wim Bakker is een lastige bij, die maar blijft zoemen en steken. Hoe ervaart u Seti NPS en Seti Sranan?
‘Bakker blijft beuken op de interne structuur van de NPS, die volgens hem participatiever moet worden. Hij blijft strijden binnen de partij, hij is niet weggegaan. Wim is een filosoof, hij is niet uit de partij gestapt. Hij heeft gevoel voor de partij. Zijn familie zou zich in het graf keren als hij de NPS schaadt.’ (Met het laatste verwijst Rusland naar het geslacht Pengel waarvan Bakker een directe spruit is.)
Hoe staat u tegenover Van Coblijn, de oud-voorzitter van de meest gezaghebbende hoofdafdeling Paramaribo van de NPS?
‘Het was Van Coblijn zijn streven om na Venetiaan voorzitter van de NPS te worden. Hij is de eerste die deze ambitie bekend maakte, maar hij werd onvoldoende gedragen door zijn eigen hoofdafdeling, andere afdelingen en partijstructuren. Zijn ontevredenheid zwol aan toen ook zijn draagvlak voor een lagere bestuursfunctie begon te wankelen. Hij koos de weg van de minste weerstand en stapte uit de partij.’
En wat betreft Zunder?
‘Hij hangt de professor uit, maar alles wat hij aanraakt mislukt. Ik vind zijn uittreden laf. Hij had alle ruimte om zijn zienswijze naar voren te brengen, maar in plaats van tactisch op te treden, keerde hij zich tegen de leiding, dat versnelde zijn politieke neergang binnen de partij.’
Er bestaat een schrijnende wond met vakbondsleider Hooghart, hoe staat u daar tegenover?
‘Hooghart beweerde mensen achter zich te hebben. Hij beschouwde de 40.000 en meer ambtenaren als zijn volk. Hij stelde zich op als de meest populaire man in Suriname.’
