‘De wetten breken altijd in wanneer men koste wat kost meer macht wil!’ Dit stelt de voorzitter van de Stichting 8 December 1982, Sunil Oemrawsingh, naar aanleiding van uitlatingen van DNA-lid Andere Misiekaba in de media. Misiekaba stelt dat wetten altijd inbreken en dat er een Wetboek van Strafrecht is aangenomen, terwijl er zaken liepen bij de rechter. ‘De fractieleider van de NDP geeft hiermee slechts een herbevestiging dat deze politicus en zijn partij –NDP- het niet nauw nemen met wet en recht’, stelt Oemrawsingh. ‘Het zou naïef van ons zijn om aan te nemen dat Misiekaba als DNA-lid en fractieleider van de NDP het eerste artikel in het Wetboek van Strafrecht (Artikel 1: Geen feit is strafbaar dan uit kracht van een daaraan voorafgegane wettelijke strafbepaling. Bij verandering in de wetgeving na het tijdstip waarop het feit begaan is, worden de voor de verdachte gunstigste bepalingen toegepast) niet beheerst. Zijn uitspraak heeft daarom eerder te maken met zijn diepe overtuiging dat “het recht van de sterkste” bepaalt. Het is een gangbare overtuiging van hem dat anderen overheerst moeten worden, wil men zelf overleven zoals we dat zagen bij aanname van de Amnestiewet (april 2012), met alle ellendige nationale en internationale gevolgen voor ons land.’
De Stichting 8 December 1982 onderstreept de opvatting dat wijziging van een strafwet altijd toegestaan is, maar dan met de bepaling dat de wijziging niet ten nadele van een verdachte of ten voordele van het OM en geen inmenging in een lopende zaak mag zijn. ‘Dat is juist wat men nu wil bereiken met de wijziging van de Terugroepwet. Misiekaba moet worden gewezen op de denkfout en verkeerde opvatting van hem met betrekking tot zijn uitspraak “wij hebben hier Wetboek van Strafrecht aangenomen. Weet u hoeveel zaken liepen bij de rechter”.’ Het nieuw Wetboek van Strafrecht werd op 3 maart 2015 met algemene 30 stemmen door De Nationale Assemblée goedgekeurd. Dit wetboek is aangenomen met een datum van inwerkingtreding en een overgangsbepaling. Het oude werkt door totdat het nieuwe door bekrachtiging in werking treedt. Op basis van de overgangsbepaling wordt vastgesteld dat alle zaken die gestoeld zijn op de oude wet, ook conform deze oude wet afgehandeld moeten worden. Het strafrecht werkt nooit met terugwerkende kracht, dat wordt ook wel het legaliteitsbeginsel genoemd.
‘Wat de fractie van de NDP en de overige indieners van de “initiatiefvoorstel terugroeping volksvertegenwoordigers” proberen te doen, is om met een nieuwe wet de uitspraak gebaseerd op een oude wet te dwarsbomen, terwijl die reeds voor executie vatbaar is. Waarom moet die wet trouwens gewijzigd worden. Je wijzigt als iets verouderd is, niet meer voldoet aan de eisen van deze tijd of niet werkt. Deze wet toont juist aan dat het werkt, waarom dan een wijziging? You never repair something that is not broken. Dit is inmenging in de rechterlijke macht door de wetgevende macht. Hiermee wordt het Trias Polica-beginsel met de voeten getreden’, stelt Oemrawsingh.
