Kanttekeningen bij relaas Mungra over werken met IMF

Vanuit de gemeenschap wordt verontwaardigd gereageerd op de uitspraken van ambassadeur Subhas Mungra in het programma Info Act, waarbij hij aangeeft dat de regering naar zijn mening de kans moet aangrijpen om met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) in zee te gaan. De econoom Mungra is ook gewezen minister van Financiën en van Buitenlandse Zaken. De kritiek vanuit de samenleving over een samenwerking met IMF bestempelt hij als ‘politiek’ en de angst onder de burgers jegens dit instituut is volgens hem ongegrond. De uitspraken omtrent het IMF, die in de media verschijnen, zijn naar zijn mening economisch technisch gezien ongenuanceerd en niet onderbouwd. Hij gelooft er voorts in dat de economische crisis in Suriname geen unicum is en mede het gevolg is van niet alleen dalende prijzen voor grondstoffen maar de huidige wereldrecessie, waardoor de groei van de wereld economie stagneert. De redenering dat Suriname de verslechtering van de economie had kunnen zien aankomen, vindt hij onjuist aangezien volgens hem het haast niemand in de wereld ooit gelukt is om een crisis te voorspellen. “IMF is een goede zaak. Het heeft geen zin om te discussiëren als men ziende blind is, als men meer wil zien dan objectief waar is.”
Het is door de regering niet aan de samenleving voorgehouden wat de gevaarlijke randvoorwaarden voor de Surinaamse economie kunnen zijn bij een overeenkomst met het IMF. Er is slechts aangegeven dat er geld geleend gaat worden en dat de overeenkomst ‘goed’ is. Het is bekend dat het IMF in andere landen heel veel negatieve gevolgen met zich heeft meegebracht. De econoom Guillermo Samson houdt er een andere mening dan Mungra op na en geeft enig inzicht in de werkwijze van het IMF met een uiteenzetting van de ervaringen van andere (Aziatische) landen, die in het verleden met het IMF hebben gewerkt. Samson stelt daarbij dat hij geen voorstaander is van het IMF en meent dat dit instituut landen juist in een diepe recessie kan doen belanden. De instroom van buitenlands kapitaal onder andere vanuit instituten als het IMF mag volgens hem niet verder worden gestimuleerd, voordat de hervorming van de bankwereld en het financiële systeem in Suriname heeft plaats gehad. Er worden geen best practise modellen door Mungra aangegeven tijdens zijn relaas over het IMF in het Info Act programma. Wat vast staat, is dat Mungra aangeeft dat het IMF een optie is voor Suriname, een land met maar weinig middelen van bestaan. Voorgaande regeringen overwogen ook al met het IMF in zee te gaan, maar dit ging uiteindelijk niet door. De regering Venetiaan besloot te kiezen voor een nul optie en een Structureel Aanpassingsprogramma (SAP), waardoor het lenen niet nodig was en er geen schulden werden gemaakt die terugbetaald moesten worden.
Mungra is politieke campagne aan het voeren vindt Monorath
Ex-parlementariër en huidig deken van de Orde van Advocaten Harish Monorath plaatst ook zijn kanttekeningen bij het pro-IMF relaas van Mungra. De ambassadeur heeft volgens Monorath als gewezen vertegenwoordiger van Suriname bij de Verenigde Naties, niet aangegeven hoe de VN denkt over het IMF. Derdewereldlanden, die ten onder zijn gegaan door het IMF, hebben juist hulp gevraagd bij de VN, stelt hij. Als econoom heeft Mungra volgens Monorath voorts nagelaten aan te geven hoe de schuld terugbetaald gaat worden. Mungra haalde in Info Act ook aan dat de regering haar surplus op de begroting heeft aangewend voor een inkomensherverdeling en versterken van het sociaal zekerheidsstelsel, waardoor er geen welvaartsfonds is opgericht. Hij vergeleek Suriname met Amerika, waarbij de Amerikaanse president Obama enorme kritiek over zich kreeg toen hij het surplus van dat land voor soortgelijke doeleinden wilde aanwenden. In Amerika zijn alle verzekeringsmaatschappijen namelijk in politieke handen. Obama heeft toen een speciale verzekering gecreëerd voor hen die een verzekering aantoonbaar niet kunnen betalen, legde Mungra uit. Hij probeerde hiermee kennelijk aan te geven dat er sprake was van een moeilijke politieke keus voor de regeringsleider.
De vergelijking van de Surinaamse situatie met de Amerikaanse gaat volgens Monorath niet op. Suriname is namelijk grondwettelijk een verzorgingsstaat. Een verzorgingsstaat zorgt voor haar burgers en zorgt voor de gezondheidzorg en medische voorziening voor haar burgers. Andere exponenten zijn vrij onderwijs en een stuk grond. In Amerika betalen de burgers zelf voor hun medische voorzieningen, omdat dit land grondwettelijk geen verzorgingsstaat is. De inrichting van Amerika is hier dan ook op gericht. Zij hebben daarom andere loon- en nutsstructuren. Bij het noemen van Nederland als voorbeeld van een land dat ook te lijden heeft van de wereldrecessie en daardoor 33000 daklozen heeft, geeft Mungra volgens Monorath informatie die reeds achterhaald is. Nederland behoort tot de top tien van rijkste landen in de wereld en dit probleem van daklozen is ondertussen alweer aangepakt, stelt hij. De gemiddelde Nederlander heeft het goed, terwijl in Suriname de middenstand aan het afbrokkelen is en er een grote kloof is tussen arm en rijk. Mungra heeft voorts niet aangegeven waar de devaluatie naar toe gaat. Ook gaf hij niet aan hoe de duizenden Surinamers, die leningen in valuta hebben lopen, dit terug moeten betalen. De banken gaan het hoofd ook niet boven water kunnen houden als zij woningen en percelen moeten terugnemen die zij niet kunnen veilen. De overheid zal als verzorgingsstaat uiteindelijk ertoe over moeten overgaan om te saneren en dan vallen verzekerings- en pensionstelsels uiteen. Het IMF brengt een kettingreactie teweeg. De persoonlijke mening van Monorath is daarom dat Mungra politieke campagne aan het voeren is. “De essentie van een wetenschapper is het verheffen van de samenleving en het dienstbaar stellen van zijn kennis aan de samenleving. Die kennis moeten we niet misbruiken ten gunste van een positie die wij hebben of wensen te behouden”, aldus Monorath.