Op dinsdag 29 maart 2016 verscheen er in een lokaal dagblad een verassend artikel, welke mogelijk bedoeld was om het Surinaamse volk gerust te stellen, getiteld “Een jaar gratis voedselpakketten voor de allerarmsten”.
Daarin geeft de schrijver te kennen dat de regering besloten heeft om gratis voedselpakketen te vertrekken aan de allerarmsten van het Surinaamse volk, waarvoor een totaal bedrag op de begroting is gereserveerd van een alarmerende SRD 519 miljoen. De Regering zou een speciale post op de begroting hebben bijgevoegd onder de noemer “Sociale bescherming en armoedebestrijding”.
De allereerste vraag die in mij opkomt is: Kunnen wij dit enorm bedrag niet effectiever gebruiken door onder andere werkgelegenheid te creëren, in plaats van simpelweg als aalmoes aan de arme werklozen (ik zal maar niet zeggen werkzoekenden) uit te delen?
Natuurlijk is dit niet de werkelijkheid. De journalist schetst in het artikel een volledig vertekend beeld als zou de gehele programmapost ter waarde van SRD 519 miljoen bestemd zijn voor voedselpakketten, hetgeen simpelweg onjuist is. Overigens bestond deze speciale begrotingspost ook al in de begroting van 2015, waarin onder andere AOV en Algemene Kinderbijslag zijn ondergebracht.
Inzicht in de ontwerpbegroting van het Ministerie van SoZaVo toont dat de ontwerpbegroting over het jaar 2016 voor het programma “Sociale bescherming en armoedebestrijding” is onderverdeeld in diverse posten, onder andere “Financiële Bijstand aan sociaal zwakke huishoudens”, “Bijdrage in acute noodsituaties” en “Armoedebestrijding”.
Het is echter volstrekt onduidelijk onder welke begrotingspost in dit ‘speciaal’ programma deze pakketten zullen worden betaald. Bij het nader bekijken van de ontwerpbegroting en de toelichtingen van de posten, wordt de situatie alleen maar onbegrijpelijker. Zo is er helemaal geen samenhang tussen het beloop van 2015 en de begroting van 2016, terwijl de begrotingen tot 2020 simpelweg een kopie zijn van 2016.
Verder wordt aangegeven dat het doel van de post “Financiële Bijstand aan mensen met een beperking” (SRD 83,176 mln) is “het verstrekken van een financiële tegemoetkoming aan mensen met een beperking”, terwijl de begrotingspost “Financiële Bijstand aan sociaal zwakke huishoudens” (SRD 19,608 mln) EXACT hetzelfde doel heeft (t.w. het verstrekken van een financiële tegemoetkoming aan mensen meteen beperking).
Ook is er uit de toelichting van de begrotingsposten, noch uit de hoogte van de bedragen hiervan, nergens duidelijk uit te halen waar de financiële middelen voor de voedselgeschenken vandaan komen. De toelichtingen doen blijken alsof relevante informatie beschikbaar is, terwijl er op basis van deze teksten verre van een objectieve beoordeling mogelijk is. Globale berekeningen tonen dat sommige bedragen in de begroting zelfs totaal uit de lucht zijn gegrepen en niet kunnen berusten op een gedegen calculatie of statistische informatie.
En ook al zouden de kosten van de voedselgeschenken daadwerkelijk ergens in een van de begrotingsposten verscholen zijn, zou dat conform de ingediende begroting betekenen dat de Regering deze geschenken 5 jaar lang zal verschaffen, daar alle begrotingsbedragen tot 2020 binnen het programma nagenoeg gelijk zijn aan dat van 2016.
Goede en weloverwogen planning is van essentieel belang voor een duurzame ontwikkeling van een land. Het is daarom onder andere betreurenswaardig dat verschillende Regeringen de noodzaak van ervaren academici niet hebben ingezien. Opeenvolgend zijn ervaren hoogopgeleiden, mensen met visie en vaardigheid op alle ministeries opzij geschoven om te vervangen met partij loyalisten, die vaak niet deskundig genoeg en capabel zijn om meerjarenplanningen te ontwikkelen.
Indien de bestedingen van de weinige beschikbare middelen op een effectievere manier zouden plaatsvinden, dan zou de Regering het volk ook niet meer als bedelaars hoeven te behandelen, maar, als een hardwerkend en dankbaar volk. Het is jammer dat de Regering heeft besloten om nu miljoenen te verspillen aan gratis voedselpakketen, terwijl deze gelden op een duurzame wijze geïnvesteerd zouden kunnen worden om een permanente bijdrage te leveren aan de allerarmsten. Kortom, gedegen planning is de sleutel voor een duurzame ontwikkeling.
Het is duidelijk dat de ontwerpbegroting stikt van de onduidelijkheden en hiaten. Het is dus enigszins begrijpelijk dat de journalist de Regering niet goed begrepen heeft en het dus ook niet correct en helder in een artikel heeft kunnen vertalen. Uit de begroting blijkt duidelijk dat de Regering zelf geen begrip heeft van het beleid, plannen en hoe deze te bekostigen. Het verhaal over de gratis voedselpakketten van onze Regering heeft helaas alle kenmerken van volksfopperij en is volledig misleidend.
