“A kondre de tap eng ede now”, stelt vakbondsleider Murwien Leeflang. “Het probleem in het land is groot. De overheid heeft geen geld. Dat betekent dat de huishouding van de overheid niet kan worden gedraaid. De overheid kan het zich niet permitteren om aan haar betalingsverplichtingen te voldoen of projecten uit te voeren”, stelt Leeflang. Ondanks de ernstige problemen meent Leeflang dat de regering geen maatregelen treft om zelf in te leveren. Er worden maatregelen getroffen, waar het volk de dupe van wordt. “Hoeveel maatregelen moeten er nog volgen? Een ieder klaagt, maar niemand wil op straat komen. Niemand praat erover, maar 3.000 man hebben hun banen verloren bij Suralco. Zoveel kleine bedrijven gaan over de kop. Kijk wat er gebeurt met de koers. De regering maakte reclame met die US$1 miljard die zij had gespaard. Vandaag moeten wij naar het Internationale Monetaire Fonds om geld te lenen. Ik zeg dit zodat mensen hun ogen kunnen openen. Men wil miljoenen lenen bij IMF. Dat betekent dat de komende regering zijn borst nat mag maken voor die schuldenlast”, stelt Leeflang.
Leeflang meent dat de oppositie moet weten dat de coalitie hen nooit de ruimte zal geven om hun plannen geïmplementeerd te zien. “Zij hebben een plan richting de overheid gebracht en gevraagd om hun mening ook mee te nemen. Bij de begrotingbehandeling zijn er ook zoveel punten aangehaald, maar niet meegenomen. In dit land is het een gêne voor de coalitie als zij iets van de oppositie overneemt, gewoon omdat zij de oppositie zijn. Ze kijken niet naar het belang van het land, maar naar ‘oppositie’. Het is jammer, want tide na dey, wiens pe ju poti ju futu, sma e klage”, zegt Leeflang.
De verandering in deze situatie kan volgens Leeflang pas komen wanneer de president erkent dat hij heeft gefaald. Hij zou moeten toegeven dat hij als president fouten heeft gemaakt en zijn mandaat aan het volk teruggeven. “Sma e reken na yu tapu, maar je hebt het niet waar kunnen maken. Maar je bent zo groot genoeg om te zeggen, é mi no mang”, zegt leeflang, richting de president. Wij hebben deze situatie gekend in de 80’er jaren, 1991 en 1996-2000. De partijen die de ontwikkeling hebben helpen realiseren, zitten volgens de vakbondsman in de oppositie. “Deze oppositiepartijen hebben toen gezorgd voor herstel. Ik vraag het volk om niet bang te zijn. Als zaken niet goed gaan, moet men praten. Het is hun recht”, aldus Leeflang.
Kavish Ganesh
