De laatste officiële data over zelfmoordgevallen in Suriname dateren uit het jaar 2005. Gemiddeld sloegen 28.7 Surinamers per 100.000 inwoners de hand aan zichzelf. Hiervan waren 23.9 man en 4.8 vrouw. Volgens het rapport uit het jaar 2012 van de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) komt Suriname in de hoogste regionen voor met meer dan 15 zelfmoordgevallen per 100.000 inwoners. Recent zijn weer 2 zelfmoordgevallen aan de orde gekomen, nadat 2 manspersonen vanuit de Wijdenboschbrug hun leven beëindigden.
Wijdenboschbrug
Er zijn indertijd voorstellen gedaan om langs de brug netten te plaatsen, om zodoende de aandacht voor het springen van de reling van de brug af te leiden. Minister Siegfried Wolff van Openbare Werken betreurt het ten zeerste dat burgers de Wijdenboschbrug gebruiken om hun leven te beëindigen. Het plaatsen van netten zou een optie, uit de vele opties die er bestaan, kunnen zijn. Het is logisch dat een naar de dood zoekende mens een andere optie zou uitvinden. Echter moet worden benadrukt dat de mogelijkheid om netten te plaatsen, ook een kostprijs heeft. “Dat kost geld. Wij moeten nagaan hoe wij aan de middelen kunnen komen”, zegt de minister. Er bestaat al sinds 2008 een “crisislijn hulplijn 114” van het Psychiatrisch Centrum Suriname, dat volgens de instantie in ieder geval haar nut heeft bewezen. Echter halen niet de mensen die door zo een crisislijn geholpen worden de aandacht, maar de mensen die ervoor kiezen om van de brug te springen.
Controlemechanismen
De oorzaken van zelfmoord in Suriname liggen meestal in de relationele sfeer. Benadrukt moet worden dat dit niet de enige oorzaak is van dit probleem. Het zelfmoordpeil in Suriname is aan de hoge kant, vindt psycholoog Roy Bhikharie. De grootste groep zelfmoordplegers is in de leeftijdsgroep 15–29 jaar. Bhikharie legt uit dat er bij dit probleem meestal sprake is van vervreemding, waarbij het contact tussen ouders en kinderen verloren is gegaan. In een goede samenleving zijn er controlemechanismen. Bhikharie noemt hierbij voorbeelden als ouderverenigingen op scholen, de verplichting om rapporten te laten ondertekenen etc. “Ik vraag mij af in hoeverre de controlemechanismen nog functioneren. Sociale controle is vanwege de complexiteit in de samenleving verwaarloosd. De wijze waarop er politiek gevoerd wordt in Suriname zorgt ook voor morele verwarring binnen de samenleving”, stelt Bhikharie.
Hoe los je het op?
Een oplossing voor dit probleem zou volgens de psycholoog multidisciplinair moeten zijn. Onderwijs bijvoorbeeld is niet alleen voor curriculumontwikkeling en de wijze waarop je les moet geven via vertellingen. “Het heeft te maken met een stukje opvoeding, overleg met ouders, via controlemechanismen. Regionaal zou er een hotline moeten zijn die goed functioneert. Er moet voldoende voorlichting zijn. Weten de mensen dat 114 bestaat? Hoe is de bereikbaarheid? Ik denk niet dat zulke dingen goed zijn aangepakt. Je kunt netten plaatsen bij de brug, maar iemand die heeft besloten om dood te gaan, zal wel een andere weg vinden. Van bruggen springen is zeker niet één van de gemakkelijkste dingen.
Onderzoek doen
“De oorzaken van het probleem zijn bekend. Hoeveel experts komen op de televisie om op die mogelijke oorzaken voorlichting te geven? Die voorlichting moet niet uit het luchtledige bestaan. Het moet inspelen op de onderzoeksresultaten. Er moet meer coördinatie en integratie komen op alle vakgebieden, die rechtstreeks hiermee te maken hebben”, stelt Bhikharie. “Het gaat hierbij om een compleet pakket. Men moet kijken of er genoeg opvang is, genoeg recreatie is, zijn er genoeg controlemechanismen. Ook is belangrijk dat de mens altijd op snelle, effectieve en efficiënte manier in communicatie kan treden.”
Kavish Ganesh
