Binnen onze samenleving merken wij steeds meer dat zowel groepen als individuen elkander eerder tegenwerken dan de intentie hebben om elkander een hand aan te reiken. Zij die dit nog niet willen geloven, worden gevraagd om zaken te observeren binnen: de politiek (oppositie/ coalitie), verschillende korpsen, de ondernemersgroep, politieke partijen en zelfs familiekringen. Binnen de politiek en zeker in de actuele situatie merken wij dat de huidige machthebbers het volk en ook de komende generatie geen aangenaam leven gunnen. Daar exponenten van de aan de macht zijnde politieke partij misbruik maken van het aantal op hen uitgebrachte stemmen, en door de grove mate van duistere handelingen welke het land ten nadele komt, kan deze conclusie onomwonden worden getrokken. Het is volks oneerbiedig en krenkend om dagelijks al brainwashend te scanderen “ik hou van u, al houd u niet van mij” en in de dagelijkse praktijk het zelfde volk psychisch te martelen. Het is verfoeilijk om het volk telkenmale voor te houden dat armoede haar grootste vijand is, terwijl door de zelfde verkondiger een destructief beleid wordt gevoerd welke in principe de rode loper uitzet voor armoede. De veranderingen in de wereld laten zien dat er zich thans een “dictator virus” heeft ontpopt, waarbij sprake is van democratisch gekozen dictators. Gezien de heersende economische malaise in ons land en de persisterende economisch onethische handelingen van regeringsautoriteiten, kan met een aan waarheid grenzende zekerheid worden gesteld dat “het kliekje” bewust bezig is het land te dirigeren naar het IMF. Laat uw gedachten gaan over het na volgende ten aanzien het “zondebok-kanaal”.
‘In theory, the Fund can influence economic policies and outcomes by its available or disbursed money, the policy conditions it attaches to its loans and, more generally, its policy advice. An equally important, but more indirect, channel is what we call the “scapegoat-channel”. By allowing policymakers to shift the blame for unpopular policies onto the Fund and thus increasing their chances of political survival, the IMF can enhance the chances that economically sensible policies will in fact be implemented (Vreeland 1999).” Klinkt dit bekend: “A no mi, na IMF”. Haalt u ook voor de geest, de twee “liegertjes”, Amzad en Andre die zullen zeggen dat er geen sprake is van een crisis en noch van IMF-maatregelen en noch dat het leven ondragelijk is geworden. Surinamers zijn over het algemeen geen mensen die durven geweld toe te passen, zeker niet in politieke aangelegenheden. Echter merken wij een door individuen gepleegde opkomende verruwing van geweld binnen de samenleving, zie de recente inhakpartijen op rovers. Gaat u maar eens na wat de “twee liegertjes” kunnen overkomen als individuen het spuugzat zijn van hun leugens en gedesoriënteerd raken door de malaise. Geeft het jaren lang pikken van de absurditeit van politici, door het volk een indicatie omtrent de mate van zelfrespect van Surinamers? Hebben Surinamers nog het geloof in zichzelf, of is het geloof in eigen kunnen afgebrokkeld en/of was het slechts een motto van ongegronde zelfverheerlijking? Aan u Surinamers de vraag, “tide, tamara, fa wo libi moro fara?”
P.s Hebben Surinamers een vloek op zich die hen weerhoudt om samen te werken, en zichzelf en andere etnische landgenoten te respecteren?
Drs. Frits Lalay
