Leden van lidbonden, aangesloten bij de Centrale van Landsdienaren Organisaties, hebben een gezamenlijke schuld van meer dan SRD 1.000.000 bij de vakcentrale. Voorzitter Ronald Hooghart geeft aan dat de achterstand in 20 jaar is ontstaan. “Wij hebben geen schulden, maar een heleboel schuldenaren. De leden van onze lidbonden hebben ons erin geluisd. Ze hebben ons, hun eigen organisatie die voor ze opkomt, bedrogen. Ze komen naar ons toe met hun noden. De CLO biedt een helpende hand. Wij geven geen geld, wel stellen wij ons garant voor betaling als ze op huurkoop huishoudelijke goederen aanschaffen.”
Hooghart vermoedt dat er wordt geknoeid op de afdelingen van ministeries die belast zijn met de inhoudingen. Het is volgens hem opvallend dat inhoudingen ten behoeve van de CLO verstoord worden, maar die van het bedrijfsleven vinden wel plaats. Door de coulante houding van de CLO maken de schuldenaren misbruik. “Bij het bedrijfsleven halen zij deze grappen niet uit, want dan krijgen zij bij achterstallige betalingen de schuldeisers op de stoep om de op huurkoop gekochte goederen op te halen.”
“De mensen op de ministeries bekokstoven zaken, waardoor schuldenaren van de lijst worden afgevoerd. In het begin vinden de inhoudingen normaal plaats om dan plotseling te worden stopgezet. De CLO doet al het mogelijke om de leden van de lidbonden tegemoet te komen. En dan lappen ze ons deze streken. De wanbetalers schaden door hun afkeuringswaardig gedrag hun eigen organisatie. We moeten achter ze aanlopen om aan hun verplichtingen te voldoen.”
Het achterhalen en tot betaling aanmanen van de wanbetalers kosten vanwege de administratieve rompslomp veel tijd. Het kan soms langer dan een jaar duren voordat de wanbetaler is gevat. Daarmee is nog niet gegarandeerd dat de aflossing van de schuld wordt hervat, omdat de mensen dan weer moeten tekenen om de inhouding te autoriseren en dat is op zichzelf ook een hele klus.
