Het plotseling overlijden van medicus Henk Macdonald (64) roept existentiële emoties op. Het verdriet valt moeilijk te verwoorden. Het familie- en publieke verwerkingsproces bij het overlijden van huisarts Macdonald wordt gekenmerkt door verbijstering, onbegrip, ongeloof, onmacht en bedroefdheid. Het lijkt ons allemaal zo onwerkelijk. Niemand durfde of wou het geloven. “Het lijkt of de overledene nog in leven is en dat het gaat om een nare droom. Dr. Henk MacDonald, progressieve geest, sportliefhebber, muzikant, componist, speelde een hoofdrol gedurende zijn leven, die is nu uitgespeeld. Het doek is gevallen en met tranen in de ogen applaudisseren wij zonder ophouden. Helaas, open doekjes zijn voor hem voorbij, voor altijd. Fysisch is Henk Macdonald er niet meer, maar zijn geest wordt heel duidelijk gevoeld, de overledene leeft daardoor verder en dat is een troost”, aldus dr. Amar Ramadhin, die heeft gewerkt in het “Medisch Centrum Macdonald” aan de Tourtonnelaan. Tegenover Dagblad Suriname vertolkte hij de gevoelens van zijn collega’s. “Henk heeft 33 jaar zijn krachten als huisarts gegeven, wij betreuren zijn heengaan. Wij zullen zijn ethische code, wijze lessen, goed gedrag, jovialiteit en sociaal bewogenheid missen. Je bent veel te plots en veel te snel heengegaan.”
