De protestgroep “We zijn Moe” zal zo meteen weer op de been zijn. Curtis Hofwijks besloot op 19 november 2015 in protest te gaan. De aanleiding hiertoe was dat volgens de groep De Nationale Assemblee onvoldoende controle uitoefent op de regering en met name de oppositie. Van de coalitie mag verwacht worden dat zij het beleid zal ondersteunen, echter is het ook haar verantwoordelijkheid om haar stem te laten horen in zaken die niet door de beugel kunnen. “Daarvoor worden alle 51 assemblee leden royaal vergoed. Zij moeten hun werk doen. Niets minder. Ik stoor mij daarom mateloos aan hun “constructieve” houding. Het lijkt wel slijmen”, zegt Hofwijks.
Het protest heeft niet het initieel beoogd resultaat bereikt, namelijk het zwart maken van het onafhankelijkheidsplein met mensen, maar dat betekent niet dat het protest geen succes mag worden genoemd. Nu is de strategie gewijzigd en zal de groep niet zoals voorheen elke dag op de locaties te zien zijn. Social media worden ingezet om de bewustwording op gang te brengen en om discussies te stimuleren. “Het klinkt misschien vreemd, maar alleen hard werken zal ons niet helpen. Harder werken dan velen van ons reeds doen, zal ons alleen maar nog meer ellende opleveren. Wij zullen onze gezondheid moeten offeren en onze kinderen zullen niet de nodige aandacht krijgen die zij verdienen. Immers, waarom kent de wet een 40-urige werkweek? Omdat er ook rekening gehouden werd met de kwaliteit van het leven. En terecht, het leven bestaat uit veel meer dan werken.” Dit zei de groep “We zijn Moe” in een recent statement.
“Ter illustratie: als je bezig bent een boom om te hakken met een botte bijl, moet je niet harder gaan hakken. Je moet het werk onderbreken, een vijl of een slijpsteen pakken, vervolgens de bijl aanscherpen en dan het werk hervatten. Harder werken is niet altijd het antwoord. Vooral niet als je de verkeerde richting opgaat. Je werkt je dan kapot om op de verkeerde bestemming te belanden. De omstandigheden van onze economie zijn niet gunstig, onze bijl is bot. De tijd is aangebroken om een vijl of slijpsteen te pakken en dat kunnen wij doen door te reflecteren op wat wij als land verkeerd doen. Het heeft geen zin om te ontkennen of elkaar te bevechten of te proberen zaken te politiseren. Terecht zegt de president dat het land geen chaos kan verdragen”, zegt Hofwijks, trekker van de groep.
Surinamers moeten volgens Hofwijks nuchter en eerlijk zijn naar elkaar toe handelen, als zij op korte termijn een oplossing voor deze situatie willen. Hofwijks gelooft net als de president dat Surinamers met vereende krachten in staat zullen zijn om elk probleem het hoofd te bieden. Echter is hij geen fan van mooie woorden. Daden spreken hem meer aan. “Onze strategie heeft een vloeibaar karakter en is te vergelijken met een zeilschip op volle zee. Afhankelijk van de “weersomstandigheden” zullen wij onze zeilen bijzetten of strijken. Wij hebben een afwachtende houding, maar zijn niet van plan om ons protest te laten politiseren of de leiding uit handen te geven”, stelt de groep. Op basis daarvan heeft de groep gemeend om alvast op 15 januari 2016 in de middag (17:00 uur) wederom te verzamelen op het Onafhankelijkheidspleinen op 16 januari 2016 in de ochtenduren in de binnenstad (Spanhoek 9:00 uur).
Hofwijks roept een ieder op die moe is van deze situatie en er iets aan wil doen ‘ongeacht hun politieke voorkeur, sociale status, geloofsovertuiging, ras en wat ons nog meer scheidt’. “Wij zijn immers allen Surinamers of verbonden met Suriname. Wij hebben 1 vlag, 1 volkslied en wij zijn 1 volk”, aldus Hofwijks.
