Als men fastfood wil eten en bij het restaurant te lang op moet wachten, eet men in beginsel geen fastfood meer. De essentie van snelheid is er dan reeds uit verdwenen. Deze vergelijking zou ook bij een spoedeisende hulp kunnen worden toegepast. Precies zo geniet men geen spoedeisende hulp als die hulp niet met spoed wordt verleend. Gisteren kreeg Dagblad Suriname een foto in handen welke geschoten is op de Spoedeisende Hulp (SEH) van het Academisch Ziekenhuis. De foto zorgde voor veel boze reacties. Op de foto is een patiënt te zien, die, zoals de bron aangeeft, van pijn kreunende en wachtende, gewoon op de grond belandde. Velen halen uit naar de dienstverlening, naar de dienstverleners, maar anderen denken er weer anders over.
De schuld van dit geheel wordt, gezien de emotionele reacties, aan verschillende instanties gegeven. De gang van zaken bij de SEH is bekend. Hoe komt het dat de situatie vandaag de dag er zo uit ziet? Volgens volksvertegenwoordiger Dew Sharman is er een verschil tussen ‘spoedeisend hulp’ zoals dat in wezen moet zijn, en de wijze waarop de burgerij er gebruik van maakt. Een spoedeisende hulp is voor spoedeisende zaken, dus voor zaken die op een bepaald moment heel veel zorg nodig hebben. “Wat wij zien gebeuren, is dat een heleboel mensen, met andersoortige klachten dan klachten die spoedeisend van karakter zijn, ook op de afdeling belanden. Hierdoor wordt de afdeling onnodig belast, wat maakt dat de feitelijke taak waar de afdeling voor is neergezet, namelijk de spoedeisende gevallen, minder aandacht krijgen”, legt Sharman uit.
Samenleving maakt verkeerd gebruik van SEH
De samenleving maakt volgens Sharman verkeerd gebruik van de SEH bij het Academisch Ziekenhuis. Volgens hem kan men de samenleving ook niet kwalijk nemen, omdat de huisartsenwachtdienstenregeling in Suriname niet goed georganiseerd is. “Wij kennen wachtregelingen in het weekend, waar de artsen maar 2 uren per dag bereikbaar zijn voor poliactiviteiten. Ook in de avonduren (na 9.00 uur) zijn artsen onbereikbaar. Dit doet de druk op SEH toenemen. Daar moeten wij met alle organisaties aan gaan werken. Wij moeten een goede wachtdienstregeling neerzetten, voor elke categorie van patiënten. Dit niet alleen voor de weekenden, maar ook voor de late uren”, stelt Sharman.
Tegenwoordig heeft de SEH een traag systeem. Dat betekent dat als patiënten zich aanmelden, zij in een kamertje gaan waar er een screening wordt gepleegd van de spoed waarmee de zorg zou moeten worden verleend.
“Als iemand met hoofdpijn komt en er vervolgens iemand met een kapwond zich aanmeldt, dan is het begrijpelijk dat de kapwond eerst zal worden behandeld. Dit systeem wordt al toegepast. Het is misschien niet adequaat. Er zouden misschien wat vernieuwingen moeten komen, maar de verpleegkundigen bij SEH doen hun best. De organisatie van de hele gezondheidszorg in deze lijn moet beter worden, zodat de druk op SEH niet hoger wordt met de husartsengevallen.
Over de kwaliteit van hun zorg is er niets te twijfelen, maar ik begrijp wel dat zij de kwantiteit niet aan kunnen”, zegt Sharman.
Sharman juicht daarom het initiatief van het Sint Vincentius Ziekenhuis van de huisartsenpost toe. “Patiënten met hoofdpijn of kniepijn bijvoorbeeld hoeven niet naar de SEH te gaan, maar kunnen best gebruikmaken van de diensten van RKZ. Dat stukje huisartsenzorg moet goed geregeld worden”, aldus Sharman.
Kavish Ganesh
