Toen mijn dochtertje van een jaar een paar dagen geleden in het ’s Lands Hospitaal opgenomen werd met een bacteriële infectie in het spijsverteringskanaal, kreeg ik van kennissen dezelfde reactie; dat het heerste. Het leek inderdaad daarop, want het gros van de kindertjes lag er bleekjes bij op bed, allen met een infuus en allen zouden minstens een week moeten liggen.
Onderzoekend van aard als ik was, besloot ik de zaak nader te bekijken. Het betrof kinderen tussen de zes maanden en vijf jaar en het ging meer om kinderen van Marrons en mensen die met een Guyanees accent spraken. Ik vroeg mij af wat ik met deze mensen gemeen had en het antwoord verraste mij: het stadscentrum en de duiven. Ik woonde midden in de stad en mijn balkon zat altijd vol met duiven en de andere mensen verkochten hun waren op straat.
Het leek vergezocht, maar het zou inderdaad zo kunnen zijn dat de duiven een bacterie met zich meedroegen, die alleen effect had op kleine kinderen; bij ouderen werden deze ziekteverwekkers hoogstwaarschijnlijk door het maagzuur vernietigd. Dat kan ook zijn waarom deze mini-epidemie niet opgevallen is.
Ik herinner mij nog dat wij met ons dochtertje op balkon zaten en zij op gegeven moment haar mond tegen de balkonreling zette. Wij haasten ons om haar mond en handen te vegen met een natte lap, maar het kwaad was hoogstwaarschijnlijk al geschied, want wij vergaten haar tong te reinigen.
Hoe de andere kinderen ziek zijn geworden, valt niet moeilijk te raden, want honderden duiven laten dagelijks hun droppings vallen. En het betreft een contactziekte waartegen volwassenen hoogstwaarschijnlijk immuun zijn, maar kinderen tussen zes maanden en vijf jaar niet.
Ouders let dus op. Was je handen regelmatig, loop niet met schoeisel in het huis, reinig zaken waarmee de kleintjes in contact komen; kortom, voorkomen is beter dan genezen.
Misschien een zaak voor het BOG.
Het zou jammer zijn dat we de duiven zouden moeten missen.
Een bezorgde burger
