De wereldgemeenschap heeft enthousiast gereageerd op het nieuwe klimaatverdrag welke enkele dagen terug in Parijs is aangenomen tijdens de Klimaattop. Het nieuwe akkoord is door enkele landen aangemerkt als het eerste nieuwe verdrag in zijn soort met een mondiaal karakter. 195 landen inclusief Suriname waren op de top aanwezig. Het meest belangrijke akkoord is dat de landen hun broeikasgassenuitstoot zodanig zullen terugbrengen dat de aarde niet meer dan 2 graden Celsius stijgt. Dat is een positieve stap, maar milieuorganisaties hadden liever een target van 1.5% gezien. Door de landen zijn mitigatie- en adaptatieplannen ingediend en deze zullen na 5 jaar worden geëvalueerd. Door de landen die daartoe in staat zijn, de geïndustrialiseerde rijke landen, is een bedrag van 100 miljard USD toegezegd aan de arme landen om hun adaptatie- en mitigatieplannen uit te kunnen voeren. De Small Island Developing States (SIDS), waartoe Suriname ook behoort, zijn een speciale groep wanneer het gaat om klimaatsverandering. Zowel financieel als qua hun natuurlijke gesteldheid zijn ze kwetsbaar, met name aan de oprukkende zee. Eerder stelden we dat Suriname geen plannen kenbaar heeft gemaakt nationaal en ook nooit aangegeven heeft wat het totaal plaatje aan USD moet gaan kosten. We stelden ook dat het onder die omstandigheden moeilijk en zelfs leugenachtig is om op een klimaattop te verklaren dat we middelen nodig hebben. We stelden ook dat het ministerie van Milieu in Suriname is opgeheven. Vrijgekomen milieudeskundigen weten niet waar ze aan toe zijn. Onder deze omstandigheden is het ook leugenachtig om te zeggen dat we een capaciteitsgebrek hebben. Het milieukader en de expertise wordt niet behandeld alsof men ze nodig heeft, integendeel.
Wat er nu moet gaan gebeuren, is dat we fossiel intensieve sectoren moeten ombuigen naar groene sectoren. Dat vereist politieke wil en bij ons is dat het grootste probleem. Het verbranden van olie moet afgeschaft worden, wij moeten overgaan op windkracht, zonnepanelen en hydro-energie, voor zover deze laatste geen biodiversiteit vernietigt en sociale structuren uit elkaar haalt. In de internationale media heeft een week geleden het eiland Aruba wereldnieuws gehaald. Het eiland zal over enkele jaren voor 50% draaien op groene energie. In Suriname zijn zulke targets zeer moeilijk te halen nu vanwege het gebrek aan politieke wil. In Suriname wordt oor het leiderschap eerst beoordeeld op persoonlijk gewin van een bepaalde groep, de elite ‘inne circle’. Wanneer groene plannen ervoor zullen zorgen dat economische belangen van vrienden en familie in duigen zullen vallen, zullen groene plannen in Suriname niet van de baan komen. In Suriname wordt eerst overwogen waar deze personen via hun bestaande of nieuw op te zetten bedrijven, in het nieuwe plan een njang kunnen maken via overfactureringen. Het resultaat van deze goddeloze aanpak is dat ons land failliet raakt en op den duur precies zo zal uitzien zoals het eruit zag toen de eerste Europanen hier voet aan wal zetten. De delegatie die naar Parijs is gegaan, moet hier kort komen uitleggen wat de mitigatie- en adaptatieplannen van Suriname zijn en binnen welke termijn ze zullen worden uitgevoerd. De president van Suriname moet zich over deze plannen duidelijk uitlaten en ook aangeven dat het politieke segment dat daadwerkelijk het beleid uitmaakt, ook achter deze plannen staat. Een feit is wel dat corrupte landen, als Suriname, het veel moeilijker zullen hebben om tegen de klimaatsverandering maatregelen te treffen dan landen die niet of minder corrupt zijn. In het kort komt de inhoud van de belangrijke bepalingen van het nieuwe verdrag op het volgende neer. De opwarming van de aarde wordt beperkt tot beneden de 2 graden. De landen streven ernaar dat er snel een einde komt aan de stijging van de uitstoot van broeikasgassen. Voor de klimaatconferentie van 2025 moeten de landen van de klimaatovereenkomst van Parijs zich samen ten doel stellen elk jaar tenminste 100 miljard dollar (91 miljard euro) ter beschikking te stellen voor armere landen die economisch moeite hebben om de plannen van de klimaatconferentie bij te benen. Deze middelen moeten al vanaf 2020 al beschikbaar zijn. Het verdrag is bindend en de landen verplichten zich om de bepalingen daarin na te leven. De implementatie wordt gecontroleerd in 2020. Op een internationale nieuwssite wordt hierop kritisch opgemerkt dat China ca. honderd nieuwe kolencentrales heeft gepland, niet alleen thuis maar ook in andere landen in Azië, Afrika en Zuid-Amerika en zelfs één in Roemenië. Suriname is een zeer kwetsbaar land, de kwetsbaarste onder de kwetsbaren. Ondertussen blijven we onze voorouders napraten dat we een gezegend volk zijn. Suriname moet wakker worden en werken aan zijn bescherming. Dat begint bij een change zowel bij de politieke verantwoordelijken als de kleine man op straat.
