“Pe smoko de faya de tu”, zegt Sham Binda naar aanleiding van de door de Centrale Bank van Suriname uitgegeven verklaring. “De Centrale Bank betreurt het ten zeerste dat er onjuiste informatie wordt verstrekt. De CBvS benadrukt dat zij geen enkele intentie heeft om de rekeningen van burgers in het algemeen en de vreemde valutarekeningen in het bijzonder, aan te spreken. Volgens de moederbank zullen opnames van deze rekeningen ook niet in een andere valuta geschieden, dan de valuta van de rekening zelf.” Door het opnemen van geld om dat thuis te houden, stellen burgers volgens de CBvS zich onnodig bloot aan het risico van diefstal of verlies van de gelden.
“Politiek is gebleken onbetrouwbaar te zijn. Alle verhalen van de politieke berichtgeving hebben een stukje onbetrouwbaarheid in zich. Vandaar dat het moment de bank zegt dat het geld van de mensen veilig is, men het in twijfel begint te trekken. Ik neem de mensen niet kwalijk, omdat er geen vertrouwen is in de president en zijn regering. Men komt met 12 punten. Op basis waarvan? Is er een budgeteringsstudie gemaakt? Hoe komt men aan die 7.000 gezinnen die SRD 100 krijgen? Wie zegt mij weer dat er geen corruptie zal worden gepleegd en maar 100 gezinnen het geld krijgen? Dit is nattevingerwerk. De run op de bank zal ongetwijfeld plaatsvinden”, zegt Binda.
Een ‘run op de bank’ is het verschijnsel dat veel rekeninghouders bij een bank tegelijkertijd al hun spaargeld (willen) opnemen, waardoor voor de bank een acuut liquiditeitsprobleem ontstaat. “Wij hebben voorbeelden van Argentinië en recentelijk nog Griekenland gehad. Men is ondanks een statement van de moederbank bang voor de bevriezing van de rekeningen. Op het moment de run op de bank heviger wordt, gaat men over tot de bevriezing van de rekeningen. Als men nu naar de bank gaat om een groot bedrag, zelfs in SRD’s te lichten, zal dat ook geen makkie zijn.”
“Men is zogenaamd de SRD aan het afromen waarbij men hoopt dat de koers zal stabiliseren. Als de banken op een gegeven moment zeggen dat er geen geld is, ben ik op een gegeven moment verplicht om op de zwarte markt te gaan voor de continuering van mijn bedrijf. Men laat het bedrijfsleven hierdoor ‘kind van de rekening’ worden. De naam die je achterlaat in het buitenland, door het niet kunnen voldoen aan je betalingsverplichting, is heel slecht. Men acht jou als ondernemer bij de leverancier ook niet meer geloofwaardig. Daarmee houdt men geen rekening. Het imago van het land is: doe geen zaken met Surinamers, want ze zijn wanbetalers”, zegt Binda.
De bank garandeert veiligheid, maar hoe hard is hun garantie? “Zij overtreden die hele bankwet met hun monetaire financiering. Ze kunnen nog geen governor aanwijzen. Hoe geloofwaardig moet ik naar hen kijken”, vraagt Binda zich af.
Kavish Ganesh
