Wij gaan nu de volle pond betalen voor energie. Daarom kunnen wij van onze kant met recht wat eisen stellen. Hier volgen wat punten om over na te denken:
Oneerlijke concurrentie
In de vorige regeringsperiode vertelde een installateur mij dat er gerommeld werd bij de EBS waardoor zijn bedrijf werd benadeeld. Ik vroeg hem of hij al met de directeur had gesproken. Hij zei te vermoeden dat de directeur zelf meer van de zaak afwist. Naar de RVC kon hij ook niet gaan omdat hij niet wist wie hij kon vertrouwen.
Willekeur
Een ondernemer uit de Libanonweg wilde een uitbreiding van zijn stroomvoorziening maar de EBS weigerde, omdat die van hem een interne EBS informatie wilde hebben. De EBS vermoedde dat de man op de hoogte was van een overtreding begaan door een of meer van haar werknemers. Maar de ondernemer was niet in staat die te geven. De man was zeer wanhopig omdat hij een enorme schade zou lijden. Door bemiddeling van een vriend met grote invloed in de politiek is de uitbreiding toch gerealiseerd maar de ondernemer heeft een krankzinnig hoog bedrag als bijdrage moeten betalen. Hij wilde gaan protesteren bij de minister. Maar die had geen tijd want hij had het druk met filosoferen over de successen van de regering dankzij de intellectuele bijdrage van zijn partij aan de NDP. Hij besefte niet dat op dat moment vanwege zijn “successen” de geldvoorraad als een draaikolk verdween om de koers te stabiliseren. Door die “successen” werd de werkgelegenheid om zeep geholpen doordat aannemers niet konden worden uitbetaald. Vele werknemers kijken vol verwachting uit naar hun kerstbrood.
Kapitaalvernietiging
In de Faradaystraat staan op ongeveer 100 meter van elkaar, 2 trafomasten in een woonwijk. Elke elektrotechnicus, vroeger ook de EBS-technici, zouden alle moeite doen om waar mogelijk alle aansluitingen te voeden vanuit één trafomast. Maar nu hoeft de EBS niet zuinig te doen want ze laat de klant tot de laatste cent voor de aansluiting betalen. En zo zijn er nog vele zaken waar men met een beetje goede wil klanten veel extra kosten kan besparen.
Geen interesse voor betere prestaties
Toen in de jaren tachtig Eddy Jharap naar de EBS stapte om te vertellen dat hij zware, maar goedkope olie had die de EBS in staat zou stellen om een kilowattuur tegen een veel lager bedrag te genereren, is dat op een nogal vernederende manier geweigerd. De EBS was niet bereid om door wat extra inspanning goedkoper te produceren. Waarom zou je een kilowattuur goedkoper maken als niemand klaagde over hoge stroomrekeningen? Ze dronken een glas, ze deden een plas en alles bleef zoals het was.
Als u om een aansluiting op het net vraagt, krijgt u een exemplaar van de aansluitvoorwaarden. Daarin staat precies waarvoor u moet betalen en waarvoor niet. Onder andere staat er dat een huisaansluiting binnen 40 meter van het net, gratis is. Maar omdat de EBS geen geld had, zei ze dat u de kosten zelf moet betalen. Wilt u dat niet dan krijgt u ook geen stroom. Maar nu worden de tarieven marktconform gemaakt. De aansluitvoorwaarden horen dus weer te gelden want er komt geld binnen.
De regering hoort respect te tonen voor de betalende verbruiker en minimaal de volgende dingen te doen:
1. Ons een plaats geven waar we met onze klachten naartoe kunnen. Klachten en wijze van afhandelen moeten worden gepubliceerd, zodat de stroomverbruiker weet hoe de zaak is afgehandeld. Er is sinds de EBS in Surinaamse handen is, nooit een instantie geweest die in staat was het antwoord van de EBS op klachten van klanten te toetsen.
2. Transparantie in het tarief. Ik stel voor dat wij maandelijks op onze stroomrekening 4 prijzen te zien krijgen voor een kilowattuur. De eerste is de prijs die internationaal geldt voor een bedrijf als onze EBS maar met goed management en weinig politieke bemoeienis; dit wordt dus de laagste prijs. De tweede prijs is de werkelijke prijs waartegen de EBS nu een kilowattuur produceert; dit wordt dus de hoogste prijs. De derde prijs is de kilowattuurprijs die wij maandelijks moeten betalen; deze prijs is overeengekomen door onderhandeling met de regering. De vierde prijs is de prijs die de regering als subsidie betaalt en is dus het verschil tussen prijs 2 en prijs 3. Het is dan een beetje reclame voor de regering die laat zien met hoeveel ze ons tegemoet komt maar tegelijk is het ook de straf voor minder goed beleid.
3. Transparantie in personeelskosten: Wat zijn de kosten die worden betaald aan de mensen die werkelijk nodig zijn? Wat zijn de kosten die worden betaald aan mensen die door de politiek daar zijn geplaatst? Arbeidskosten vormen een klein deel van uw stroomrekening. Maar het werkt zeer demotiverend als er mensen in een bedrijf werken die niet veel uitspoken. (spookambtenaren). Af en toe duiken sommigen gefaseerd het strafhok in. De zogenaamde gefaseerdestrafhokduikelaars.
Nu wij de volle laag moeten betalen hoort de overheid ons regelmatig op de hoogte te houden van de stand van zaken met betrekking tot kostenvermindering. Van jaar tot jaar dient de directie hierop te worden beoordeeld. Ze wordt dan verplicht tot efficiënt en eerlijk werken.
Het leek er even op dat er wat verbetering zou komen in de situatie toen de naam van een topmanager werd genoemd die het EBS-management zou komen versterken. Jammer dat wij er niet veel meer over horen. Deze geniale manager is de tweede persoon die ons een raffinaderij schenkt. Een groot deel van de winst uit de tijd van toen de olieprijzen nog hoog waren is hierdoor aan de politiek ontsnapt. Had hij dat niet gedaan dan hadden wij geen verbeterde raffinaderij, dus minder werkgelegenheid, en het geld zou toch verdampt zijn. Alleen zou de financiële crisis waarin wij nu verkeren een jaartje uitgesteld zijn.
Rudi Jadnanansing
