In Suriname rijden gemotoriseerde voertuigen en niet-gemotoriseerde voertuigen kriskras over de wegen. Het oppervlak van een weg moet echter in staat zijn de belasting te dragen die door een wiel wordt uitgeoefend. Reeds heb ik in een eerder stuk opgemerkt dat er nauwelijks trottoirs bestaan in ons land. En waar deze zijn aangelegd, worden ze zwaar aangetast door geparkeerde auto’s en daardoor moeilijk begaanbaar voor voetgangers. Het verkeer oogt rommelig en is zeer onveilig. De politie heeft handen vol werk aan de slecht opgevoede verkeersdeelnemers. De pas geasfalteerde wegen worden bereden door “zware” voertuigen waarvan met enige zekerheid berekend kan worden dat de bestrating van de wegen hierop niet berekend is. Er zijn heel weinig verkeersborden die aslasten boven een bepaald gewicht verbieden. De pas aangelegde wegen die bijvoorbeeld naar het binnenland leiden, worden behoorlijk aangetast door voertuigen die vaak overbeladen met grote vaart denderen over deze wegen zonder enige controle van de daarvoor bevoegde autoriteiten. Wat wellicht erg lachwekkend aandoet, is dat af en toe zelfs de politie sommige van deze “zwaar” overbeladen voertuigen begeleidt terwijl onze wegen nadrukkelijk niet gemaakt zijn voor deze voertuigen zoals eerder opgemerkt. Kennelijk stoort niemand zich er aan met hoeveel tijd en moeite professionele wegenbouwers de wegen aanleggen; voorts de vele financiële midden die onder andere belastingbetalers en bevriende naties opbrengen om de wegen te bouwen. Waarom worden de wegen niet voorzien van verkeersborden die de beladingsklasse aangeven, zodat berekend kan worden of voertuigen zich op de baanvakken die ze berijden mogen begeven? Uiteraard met welke snelheid! De wegdeskundigen kunnen handvatten bieden welke categorie voertuigen al of niet beladen zich over een bepaalde weg mogen bewegen wellicht met een bepaalde snelheid. Desnoods worden van tevoren trajecten voor het vervoer vastgesteld! Uiteraard geldt dit ook voor onze bruggen en andere kostbare infrastructuur over land waar thans ongehinderd heel “zware” voertuigen gebruik van maken.
Het is maar al te gemakkelijk dat alle vracht over land wordt vervoerd in Suriname. Vroeger was dat toch anders toen er minder wegen waren. Het verkeer over water is erg verwaarloosd. Zelfs zeer gevaarlijke stoffen worden gewoon over land vervoerd, terwijl het zeer onveilig wordt voor de bevolking wanneer er een ernstige calamiteit zou plaatsvinden. Maar Suriname is een land waar er nooit wat verandert zonder dat er eerst iets gebeurt met een bepaalde impact voor de bevolking. Ik hoop dus niet dat er bij het vervoeren van de gevaarlijke stoffen er bijvoorbeeld daadwerkelijk een ontploffing plaatsvindt en of brand uitbreekt. Als voertuigen met ontplofbare en gevaarlijke stoffen zich over de openbare wegen begeven, rijst bij mij de vraag: “Waarom worden ze dan niet langs bepaalde trajecten geleid die dun bevolkt zijn?” Vooralsnog telkens over bijvoorbeeld de Commissaris Weytingweg, Indira Gandhiweg, Martin Luther Kingweg en of Kwattaweg? Deze hoofdwegen zijn gewichtige wegen met een zeer druk verkeer en dicht bevolkt. Toch zie je voornoemde “zware” voertuigen zich met hoge snelheid verplaatsen over evenzo deze wegen waarbij de politie escorteert. Soms is er eveneens particuliere bewaking. Dit beeld is zo vertrouwd in Suriname dat het geen bevreemding meer oproept bij ons. Toch is het behalve gevaarlijk een zeer onveilige situatie waar mijns inziens de politie geen medewerking meer aan moet verlenen! De nieuw aangetreden ministers zullen samen met beleidsmakers en onderzoekers naar alternatieve wegen moeten zoeken om dit probleem nu en voor toekomstige generaties op te lossen. Wellicht wordt dit signaal daarom serieus opgepakt door hen.
Recent is de Afobakkaweg gebarricadeerd. Hoewel zelfs schoolkinderen de dupe zijn geworden van deze barricade kan ik het niet als onterecht kwalificeren! Volgens de bewoners verkeren de wegen in een “erbarmelijke” staat. Direct zijn er toezeggingen gedaan om de wegen te herstellen. Vele vrachtwagens met onder andere boomstammen, grind en zand vernietigen deze pas aangelegde wegen. Het is jammer dat er geen massale protesten komen maar dat slechts de lokale bevolking zijn stem laat horen. Als wij de drukte van de stad verlaten, begeven wij ons insgelijks over de Afobakkaweg om de prachtige natuurgebieden en watervallen in het binnenland aan te doen. In de regentijd is de situatie nog veel erger omdat dan de zwaar beladen vrachtwagens diepe kuilen achterlaten in de wegen, waardoor het voor ander vervoer haast onmogelijk wordt om zich over deze onbegaanbaar gemaakte wegen te verplaatsen. Niemand zegt er wat van! Wanneer houdt deze situatie nu eens eindelijk op? Soms moeten schoolkinderen dagenlang thuis blijven omdat het schoolvervoer niet rijdt vanwege de onberijdbaar gemaakte wegen. De rommelige verkeerssituatie in onze hoofdstad is net zo duidelijk zichtbaar in het binnenland en de districten. Ondertussen nemen de dodelijke verkeersslachtoffers dit jaar alleen maar toe! Ik verwacht dat er snel ordening komt in deze uiterst chaotische verkeerssituaties, zodat wij ons veilig kunnen begeven in het verkeer. Voorts dat wegen die niet berekend zijn op zwaar en teveel beladen vervoer worden aangeduid met de daarvoor bekende (internationale) verkeersborden en er gerichte controle plaatsvindt zowel op de belading als snelheid van het vervoermiddel alsmede op het gebruik van alcohol door de bestuurders.
Robby Roeplall (uit Nederland)
