Om een goede uiteenzetting te geven van de situatie waar de zorg momenteel in verkeert, werd gisteren door de Vereniging Dialysepatiënten Suriname (VDPS) een persconferentie belegd. De vereniging bestaat bijkans een jaar en was tijdens de totstandkoming van de wet op basiszorgverzekering dus er niet bij. Wel waren de patiënten erbij, die er nu rechtstreeks mee geconfronteerd raken. De verzekeringsmaatschappij vergoedt jaarlijks tot een maximum van SRD 62.500. Vele patiënten hebben hun wettelijk financieel plafond van SRD 62.500 bereikt of zullen binnenkort door hun plafond schieten. De kosten voor dit medisch proces zijn hoog. Dit betekent dat de zorg in beginsel een niet verzekerbare zorg is.
Nerville Veira, voorzitter van de VDPS, gaf tijdens de uiteenzetting van het probleem aan dat het voor de dialysepatiënten heel moeilijk is om voor hun eigen belangen te strijden. Volgens hem duurt het voor een dialysepatiënt na de dialyse een poos voor die weer bij is. Wanneer de patiënt de volgende dag weer bij is, mag die zich voorbereiden om de dag daarop weer naar zijn dialysecentrum te gaan. De patiënten zijn niet in de positie en hebben de kracht, motivatie en energie niet om zelf met de drie sterke partijen, in deze de overheid, de assurantiemaatschappijen en de dienstencentra, om de tafel te zitten. Volgens Veira is het dus van belang dat er iets wordt gedaan. “Aan de andere kant zijn er patiënten die hun plafond al naderen. Een patiënt is al door het plafond geschoten en betaalt zijn behandelingen uit zijn eigen zak. Die zit toevallig in de gelukkige omstandigheid ondersteuning te kunnen genieten. Anderen hebben dat niet.”
Veira merkt op dat er voor de dialysepatiënten in beginsel door onderhandelingen tussen de overheid, assurantiemaatschappijen en de dienstencentra een structurele oplossing voor dit probleem moet worden bedacht. Maar dat is toekomstmuziek. Feit is dat de patiënten zo meteen ondersteuning nodig hebben. Als dat niet gebeurt, krijgt Suriname volgens Veira een slechte naam als gevolg van de doden die zullen vallen door het niet kunnen behandelen van de patiënten. De overheid zou nu dus met een noodoplossing moeten komen voor de patiënten, zodat die tenminste dit verzekeringsjaar kunnen overbruggen. Hij noemt als voorbeeldoplossing het doortrekken van de suppletie aan de ziekenhuizen naar de dialysecentra.
Ook de arts Wim bakker was op de persconferentie aanwezig en uitte zijn bezorgdheid over dit geheel. Hij gaf aan dat dit probleem in beginsel geen medisch, maar een politiek probleem is. “Het wordt met de dag duidelijker dat er beleid gevoerd wordt om de gezondheidszorg uit te besteden aan particuliere bedrijven. Wij moeten gaan voor een grondige heroriëntatie van onze gezondheidszorg. Gezondheidszorg dient altijd overheidszorg te zijn. Dat moet je nooit geven aan particuliere verzekeringsmaatschappijen. Je bent verzekerd voor een bepaald pakket. Wat vervelend is, is dat het pakket met de dag kleiner wordt. Alle Surinamers moeten dus hun stem uitbrengen tegen het feit dat ons gezondheidszorg in handen wordt gelegd van kapitalisten”, aldus Bakker
Kavish Ganesh
