De VN klimaatchef Figueres is voorzichtig optimistisch over de vorderingen die de gezamenlijke landen mogelijk gaan boeken bij de eerstvolgende klimaattop. Van 30 november tot 11 december zal in Parijs de 21ste klimaattop van de Verenigde Naties (COP21) gehouden worden. Deze klimaatconferentie is een bijzondere, omdat hiermee een nieuw klimaatakkoord ter reductie van de CO2 uitstoot bereikt moet worden. Het nieuwe akkoord zal in 2020 in werking moeten treden bij het aflopen van het Kyoto-protocol. Analyses van de ‘Intedended Nationally Determined Contributions’ (de nationale uitstootreductieplannen met draagvlak) geven aan dat dat landen gaan richting een maximaal toegestane verwarming van 5 graden Celsius. Dit blijkt na bestudering van de plannen van 150 landen. Verwacht dat de lange termijnplannen met betrekking tot de uitstoot van broeikasgassen voor deze eeuw zich zullen richten op 3 graden. De huidige commitments die lidlanden hebben gemaakt, gaan door tot 2020. Dan moeten nieuwe klimaatafspraken in werking treden. Suriname is geen grote uitstoter van broeikasgassen, de grote industriële economieën in Europa, Azië en ook nog de America’s wel. Maar Suriname is wel een groot slachtoffer onder de ontwikkelingslanden, die aan zee grenzen. We zitten zelfs in de top 5 van de meest bedreigde landen. De nadruk ligt op 146 landen, die samen 90% van de uitstoot van de broeikasgassen voor hun rekening nemen. Alhoewel de klimaatchef optimistisch lijkt, is er een grote gap tussen de 5 en de 3 graden en het gewenste maximum van 2 graden, waarover landen een overeenstemming moeten bereiken. Er wordt zelfs gesproken van 1.5 graden. De 2 graden wordt aangemerkt als de veiligheidsgrens. Wordt dat overschreden dan zullen de gevolgen desastreuzer zijn voor de wereldgemeenschap. Dan denken we aan overstromingen, extreme droogte, hittegolven, zeespiegelstijging en heftigere stormen. Landen denken nu aan 5 graden, omdat de economie van de landen draait op processen die resulteren in uitstoot van gassen. Terugbrengen van de gasuitstoot brengt mee dat, wil men de sectoren behouden, enorme investeringen moeten worden gepleegd om de productieprocessen groener te maken. Dan gaat het om het technisch aanpassen van de productieprocessen, waardoor uitstoot wordt geminimaliseerd of het gebruiken van alternatieve energiebronnen. Het kan ook gaan om het sluiten van bepaalde sectoren en het verschuiven naar andere meer duurzame sectoren. Dit alles kost tijd en ook geld. De VN zal trachten om een toezichtmechanisme in place te krijgen, waardoor regelmatig de vorderingen kunnen worden nagegaan en besproken. Alhoewel het verschil tussen wat landen willen en kunnen en wat goed is voor Aarde nog significant is, is de klimaatchef optimistisch. De commitment van de landen om de uitstoot te beperken, ziet ze als een begin en een fundament, waarop meer ambitieuze plannen kunnen worden gebouwd. Een punt van bespreking is ook de hulp die de rijkere landen aan de armere landen moeten geven, zodat deze de nodige investeringen kunnen plegen. Op dat stuk lijkt er bij de klimaattop ook een doorbraak te komen. Het besef bestaat er wel dat we lang niet zijn op het punt van de 2 graden of zelfs iets minder. Het is duidelijk dat alhoewel landen zich willen binden aan uitstootgrenzen, dat zulks nog niet op het gewenste niveau is. Uit de nationale plannen blijkt dat die van de EU het verst gaan. De EU-landen houden het vizier op 2 graden. Met de plannen van de EU worden de kansen om 2 graden te behalen, meer dan 50%. Teleurstellend zijn de voorstellen van Japan. Gezegd wordt dat het koude Rusland, mede tegen de achtergrond van de economische problemen in het land, het probleem van opwarming van de aarde sceptisch benadert. Er was geen groei van de broeikasgasuitstoot in Rusland in 2014 door de economische teruggang en de westerse sancties. Sinds de komst van Poetin is de economie ook hervormd: van fabrieken en zware industrie naar het ontginnen van hulpbronnen en dienstverlening. De USA zal beloven dat de gasuitstoot teruggebracht zal worden met 26-28% tegen 2025. De zwakste plannen tussen de grotere geïndustrialiseerde landen om de gasuitstoot terug te brengen, zijn van Canada. Heel opvallend zijn ook de plannen van Brazilië. China is de grootste gasuitstoter omdat zijn grote economie op grote schaal koolwaterstoffen verbrandt. Vandaar dat bij de klimaattop veel aandacht zal zijn op dit land. In 2009 in Kopenhagen werd China beschuldigd om een overeenkomst te hebben geblokkeerd. Nu neemt de Chinese regering het terugbrengen van de broeikasgasuitstoot serieus. China heeft zijn uitstootreductie gelinkt aan zijn bbp. Tegen 2030 wil China naar verhouding van het bbp 60-65 % van zijn uitstoot (uitgaande van 2005) hebben teruggebracht. Dat betekent dus dat wanneer de Chinese economie kleiner wordt, verhoudingsgewijs ook de reductie zal afnemen. India was een dag laat met de indiening van zijn plan en daaruit blijkt de economie op nummer 1 staat. Ook Suriname moet zijn stem laten horen, is daags terug gezegd. We kijken uit naar de resultaten van de klimaattop. Hopelijk heeft ook het Caribisch gebied een standpunt als regio, omdat de dreiging van de zeespiegelstijging voor de hele regio geldt.
